Evangelische Gezangen, om nevens het Boek der Psalmen bij den openbaren godsdienst in de Nederlandsche Hervormde Gemeenten gebruikt te worden

XLII. Troost der verlossing.

1.

O denkbeeld, dat ons leven geeft!
Wat stervling waant u door te denken,

Dat God zoo lief de wereld heeft,

Om ons zijn' Zoon te schenken?

2.

Gij boven 't perk der eindigheid
Omringd van heilge duisternisse,

Gij treft ons door uw majesteit,

En stilt ons het gewisse.

3.

Van 't wonder zamenstel der zon
Kon ik verstomd nooit reden geven;

Maar 'k zag haar schijnsel, en ik kon

Bij hare warmte leven.

4.

Zoo kan mijn geest Gods hoogen raad
In Jezus offer niet doorgronden;

Maar 't hart heeft van die liefdedaad

Het godlijk' ondervonden.

5.

Als ik dien troost des levens mis,
Als Jezus niet voor mij wou sterven,

Niet God, niet mijn Verlosser is,

'k Moet dan in wanhoop sterven.

[p. 80]

 

6.

 

Zoo 'k in zijn woord Gods zin niet ken,

 

Moet al mijn kennis dwaling heeten,

 

En 'k zal, wat God is, wat ik ben

 

En worden zal, niet weten.

 

 

 

7.

 

Neen, dezen troost der Christenheid

 

Zal mij geen spotter ooit ontrooven;

 

Neen, ik gevoel zijn godlijkheid,

 

'k Gevoel z', en blijf gelooven.

 

 

 

8.

 

'k Ben 't eigendom van 's Vaders Zoon,

 

Door wien ik 't eeuwig leven erve;

 

Dit is mijn troost, mijn roem, mijn kroon,

 

Mijn leven, als ik sterve.

 

 

 

9.

 

Hij geeft ons zijnen Geest, het pand,

 

Waaraan wij zijne liefde merken,

 

En vormt ons door zijn eigen hand

 

Tot alle goede werken.

 

 

 

10.

 

Als ik met vreugd zijn' wil betracht,

 

In goed te doen mij mag vermaken,

 

'k Voel dan een goddelijke kracht,

 

'k Mag rust en vrede smaken.

 

 

 

11.

 

Als mij 't gevoel der zonde krenkt,

 

En ik tot Jezus kruis mag treden,

 

Ik zie daar, dat Hij aan mij gedenkt,

 

Mij hoort op mijn gebeden.

[p. 81]

 

12.

 

Ik weet het, dat mijn Heiland leeft,

 

En dat ik, uit het stof verrezen,

 

Als Hij zich ten gerigt begeeft,

 

Bij Hem altijd zal wezen.

 

 

 

13.

 

Zou ons geloof en liefde nu,

 

Daar G'ons zoo lief hebt, ooit verkonden?

 

Geef, dat w'in liefd', o God! aan U

 

En aan uw woord ons houden.

 

 

 

14.

 

Vervul mijn hart met lof en dank,

 

Zoo dikwijls ik uw' naam ook noeme,

 

En maak, dat ik mij levenslang

 

Bij elk in U beroeme.

 

 

 

15.

 

Ja, zoo ik ooit mogt waardig zijn,

 

Dat mij om U hier smaad verbeidde;

 

Bewaar mij, dat geen smaad of pijn

 

Mij van uw liefde scheide.

 

 

 

16.

 

Is 't hart niet altijd even blij,

 

De kracht van mijn geloof soms kleiner;

 

Versterk, volbreng uw werk in mij,

 

En maak mij daaglijks reiner.

 

 

 

17.

 

Schonk God ons zijn' geliefden Zoon,

 

Zoo mag ik op mijn sterfbed denken,

 

Zou zulk een God ons met zijn' Zoon

 

Niet alle dingen schenken?