Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael

[p. 90]

[Wel wat of Neeltje meent]

WEl wat of Neeltje meent,
Om datse soo verdweent,
Gaet gekleet op de wijs,
Van de sleetse manier,
En beelt haer selven in, Te wesen een Godin,
Want sy treet als een Pauw,
Die hovaerdige dier,
Sy heeft de stam, Daer sy af quam,
Haer Ouders gantsch vergeten,
Maer men weet die Neeltje kent,
Datse voormaels was gewent,
De Melck in stee te meeten.

Sy droeg een blaeuwe Rock,

Twee Emmers aen haer Jock,
's Ochtens vroeg,
Als sy ging in het Velt door den dou,
Een Trijpe hoet op 't hooft,
Wie haddet oyt gelooft,
Dat ons Neel een Boerin,
Dus weits worden sou,
In desen tijd, wiert sy gevryt,
Van Jaep-Jan-Louwens Seuntje,
Maer die gafse ras de schop,
Nu soo treckt sy wacker op,
Met een rijck Koopmans Seuntje.

Wat was die Neel een Meyt,

Dickmaels heb ick geseyt,
Als sy was daer ick quam,
Jou spijtige ding, Hoe selje voor jou gelt
Nog worden eens bestelt,
Haer gelaet wees het uyt,
En haer gang als sy ging,
En heeft sy niet, Van Klaes Jan Piet,
Een Sleutel-rack gekregen,
En met onse Sijme-buer,
Op het Hooy in onse scheur,
Wel hondert-mael gelegen.

Maer Neeltje was niet slegt,

S' en wou geen Boere knegt,
Wantse was wel so loos datse wist watse dee,
Hierom gink Neeltje strak,
Mits datse kreeg de sack,
En sy sogt hier en daer,
Na een plaets in de stee,

[p. 91]

 

Sy is so veer, dat sy niet meer,

 

De Melck behoeft te dragen,

 

Maer waerse aen 't goetjen komt,

 

Daer Neeltjen so seer op roemt,

 

Moet men de Stee-luy vragen.