Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael
(1720)–Anoniem Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael–
AuteursrechtvrijStemme: Van Jaques.
IK klaeg mijn Lief met lijden,
Maer haer hert dat is van steen,
In mijn druck schept sy verblijden,
Dat ontroert my al mijn leen,
Meysje, meysje, lieve soete meysje,
Ist so breed ik denck wel neen.
Stadig ga ik murmureeren,
Hoe ik haer sal spreken aen,
Hoe ik best sal converseeren,
Om haer gratie te ontfaen,
Meysje, meysje, lieve soete meysje,
Wilje niet so laet het staen.
Kom ik driemael in twee jaren,
Noch en wordt ik niet verhoort,
Hoe moeten de Jongmans varen,
Die dagelijks staan te woord,
Meysje, meysje, lieve soete meysje,
Weest te vre'en of blijft gestoort.
Klaeg ik over haer bruyn oogen,
d'Eerste oorsaeck van mijn leet,
Schaemje seydse dat de logen,
Bruyn en klaer maekt onder heel,
Meysje, meysje, lieve soete meysje,
't Is goet dat gy beter weet.
't Is wel meer geschiet voor desen,
Dat een dochter gratieus,
Scheen in d'Jongmans oog te wesen,
Mits hy zijnde amoureus, meysje, meysje,
Die geen steek sag door haer Neus.
Prince schat van alle gaven,
Leeft mijn Lief alleen by haer,
In mijn hert leyd sy begraven,
Dus sucht ik veel suchjes zwaer,
Meysje, meysje, lieve soete meysje,
Sprack ik niet so seyd' ik waer.
|
|