Delfschen Helicon ofte grooten Hollandschen nachtegael

[p. 24]

Hier volgt Ceciliaes Feest,, Met d'Herder Floriaen,
Wiens Min is groot geweest,, Als tuygt het groen Gebla'en.

[p. 25]

Op de Stemme: Als 't begint.

SIet het Pluym gevogelt hoe dat het zwiert,
Hoort het Nachtegaeltjen hoe 't somtijts tiereliert,
De Schaepjes zich vermeyden al in 't groene velt,
En aen een groen heyden zijn sy neergestelt,
De Son komt hier vertoonen,
Op 't Aertrijck haer verschoonen,
De Herders waren vrolijk, sy songen al te saem,
Met haer Harderinnetjens die hem zijn aengenaem.

Ik stont aen een Beexken aen een Water-kant,

Ik sag Cecilia komen met Bloemkens in haer hant,
Sy sag haeren Herder den Herder Floriaen,
Die sijn Schaepjes weyden al in de selven baen,
Cecilia die singen
Het hart dogt haer t'ontspringen,
Het geene dat den Herder datelijk verstont,
En hy kuste sijn Cecilia voor haren rooder mont.

De Herders al te samen die waren vol jolijt,

Die quamen haer vertonen, in dese Somer tijt
Flora haer vertoone met Bloempjes in haer schoot,
Daer sy mee bekroonde Cecilia het hooft,
Het ginck daer met genugten,
Sy pluckte soete vrugten,
Het was daer al Victoria, Victoria,
Elk wenschten veel geluck aen de Bruyt Cecilia.

't Lieflijck geselschap doen heel vrolijck was,

Men dekte daer de Tafel al in het groene gras,
De Herder haer Nimphjes so soetjes sette neer,
Sy gaven haer een soentje de Nimphjes kusten weer,
En dat met melodye,
Sonder jalousie,
Sy waren familjaer vrolijck ende bly
Sy hadden niet te sorgen voor loose klapperny.

Leeft wel groene Linde vaert wel groene wout,

Ik peys op mijn Klarinde die my gebonden houdt.
Mogt ik maer eens genieten, 't minste van u jeugt,
Mijn bloet sou ik vergieten en dat uyt puere deugt,
Och mijn Lief Klarinde
Laet mijn u tog vinden,
Om met u te spreken in alles goet,
De stralen van u Oogjes 't aensien gedencken doet.

Want ick u niet vinde op dese ueren tijd,

So weet ick wel dat Venus Godinne my benijd,
Nogtans sal ik u soeken met mijn Schaepjes valjant,
Van hier in alle hoeken en blijven u constant,
Maer of ik u eens vonde,
Op dese uer en stonde,
Wy souden wesen vrolijck van pleysier,
En drinken dan een teugjen van de beste Wijn of bier.

Cecilia sag den Herder den Herder Floriaen,

Met sijn kudde Schapen komen van agter aen,
Hy omhelsde sijn Cecilia zijn overschoone Bruyt,
De lieflijcke traentjes vloeyden beyde uyt,
Denckt eens wat een sugten,
Dat de Liefde duchten,

[p. 26]

 

Gaven daer te kennen een droefheyt groot,

 

Stonden wy malkander by tot de uren van de doot !