Cupido's mengel-sangen, inhoudende de nieuwste, en aengenaemste minne-klagten, geneugelijke vryagien, bruylofts, drink en afscheyts-liederen

[p. 16]

Een Minne-Liedeken,

Stem: O Voerman van der Hel.

Ach! hoe wert mijn Ziel door liefde aengedreven,
Als ick denck op 't soet van mijn schoon Engelin,
Want daer en is niet dat mijn daer kan tegen-streven,
Als gy de wil maer siet van die het Algebiet.

Sie ik mijn Liefste niet onder de schaduw treden,

Ja van de Linde groen, een overschoon gewas,
Neen ach! sy is het niet, ik wort nog meer gedreven,
Soo lang ik dese smert, sal dragen in mijn hert.

Wel aen dat Beenen snel wilt u tot lopen setten,

Op dat gy vind het spoor, daer mijn jong hert na tragt,
Eylaes! s'is weg-gevlugt, wie wil mijn loop beletten,
O druck, ô pijn, ô smert, die ik gevoel in 't hert.

Ach, ach! daer komt het soet, dat mijn Jonck-hert doet leven,

Ach! die mijn wonde heeldt, en stildt mijn Minne-pijn,
Wel aen mijn Zieltje dan, wilt maer gerust nu wesen,
Want gy geeft mijn het soet, dat mijn jonkhert voldoet.

Als ik dan genaek, haer schoot vol soetigheden,

En daer zy my steeds geeft het geen mijn ziel verquikt,
Ach, ach! het is soo soet, als sy begint te streelen,
Met oogh, met hert en sin, 't geen mijn ontsteekt in min.

[p. 17]

 

Ach! ik gevoel de brand in 't binnenst mijn ontfonke,

 

Dan de Liefste mijn, die mijn jonk hert ontfonkt,

 

Ach, ach, ik wil met lust, mijn in haer gloet gaen steken,

 

Alwaer mijn hart na dorst, maer eerst gesmeert de dorst.