Cupidoos Maegde-Kruyt

Rokende uyt een Virgijnis-Pijpje de znaeck-en smakelijckste geuren, en vermakelijkste Rijm-Gezangen

Minne-Wisselingh.

Toon: Bell' Iris.

VRolijck hertje venus vreugt,
Ghy die mijn hebt aengenomen,
Om gerust by een te komen,

[p. 35]

 

Om te leven met genught,

 

Dat sal u mijn Nymphje missen,

 

Want ick nu van u af-loop,

 

Om mijn tijdt niet te vergissen,

 

Gae ick om een aer te koop.

 

Wat is dit voor een gekal,

 

Och! wat wil my overkomen,

 

Hoe begint gy nu te droomen,

 

Wort mijn hartje nu heel mal?

 

Ey wilt hier niet meer van spreken,

 

Of ick zweer u by de goon,

 

Dat ick u dit sal doen wreecken,

 

Met vergift, of stael tot loon.

 

Sus mijn engel weest te vre'en,

 

Wilt mijn droom dees tijdt verdragen,

 

En loont mijn doch met geen slagen,

 

Gebruyckt veel liever goede re'en,

 

Denckt nu eens wat gy zult aenrechten,

 

Anders niet dan druck en pijn,

 

Laet ons dees onlusten slechten,

 

En doen wel en vrolijck zijn.

 

't Sal wel gaen als gy maer denckt,

 

Wat dat hy doen hebt gesproocken,

 

Doen gy laegt in 't graf gedoken,

 

Spreeckt maer recht en ongeveynst,

 

Hebt gy my (ach!) niet belovet,

 

Tot der doodt te zijn getrouw?

 

Maeckt nu niet dat men u geloovet,

 

Door 't schende van u echte trouw.

 

't Is wel waer dat ick heb geseyt,

 

En ick u getrouw sou wesen,

 

Maer dit doet my met een vreesen,

 

Om dat ick was by u geleydt,

 

Ick kan tot u niet resolveren,

 

En beloven trouwigheydt,

 

't Sou my al mijn leven deren,

 

Daer dan wel 'k neem mijn af-scheydt.

 

'k Wenste liever doodt te zijn,

[p. 36]

 

Als dit droevigh woort te hooren,

 

Noch veel liever niet geboren,

 

Als te leven in dees pijn,

 

Immers moet ick 't nu verdragen,

 

Dat gy mijn soo wreet aendoet,

 

'k Wou gy liever mijn met slagen,

 

Of doot trapte met u voet.