De C.L. psalmen des conincklijcken propheten Davids

Psalm. XCVII. Dominus regnavit.

Op de Voys: Het zijn doch salich alle die.

DE HEER is Coninck over al,
Dies hem verheucht dat aertsche dal
Veel Eylanden zijn blijde,
Met Wolcken is hy wel becleedt,
Gherechte end Rechtveerdicheet,
Stercken' syn Stoel altijde.
Een Vuyr daer gaet voor hem al hen,
Ontsteeckt al syne Vyanden,
Syn Blixem Licht op Aerden,
De Aerd' verschrickt daer aff al seer,
Als Was versmelten voor den HEER,
Die Berghen groot van weerden.

2. Het segghen syn Gherechticheyt,
Die HEmelen seer wel bereyt,
Die Volcken sien syn eere,
Het moeten schamen haer all' gaer,
Der Beelden Dienaers, En die haer
Des Affgoods Roemen seere.
Aenbidt hem alle Goden ghy,
Dit hoorde Zyon end' is bly,

[fol.  Cxvj.v]

 

Vol vreucht syn al die steden,

 

T' verheugen haer die Docht'ren Jent,

 

Van Juda, (HEEr) dijns Regiment,

 

Om dijn Gherechticheden.

 

 

 

3. Heer ghy zijt in den Hoochsten Throon

 

Op Aerden boven allen schoon.

 

Nu ghy die Vreest den HEERE,

 

Het Boose haet met Hert en Moet,

 

Der Heyl'gen Sielen Godt Behoedt,

 

Van s'Boosen Handt end' Weere.

 

De Vroom' een licht van hem Ontfaen,

 

End' Vreucht die altijdt Oprecht gaen,

 

Ghy Vromen wilt syn Blijde

 

In Godt den Heer, en Dancket hem,

 

Syn Heylicheyt met Luyder stem,

 

Prijst nu en t'allen tijde.