Het Christalyne spieghelken

Een Ander; Van Godt den Sone.

Op de wijse. Als voren.

O Dochter uytvercoren,
Mijn alder-liefste Bruydt,
Tot my soo neyght u ooren,
En hoort naer mijn gheluyt:
Als ‘swereldts ydel kout,
Daer van dogh niet en hout,
Komt vlieght ter wereldt uyt.

Ick uwen Godt almachtigh

woonend’ in’t hemel-rijck,
Heb uws gheweest ghedachtigh,
Die maer zijt stof en slijck:
In eene Maghet schoon,

[p. 59]

 

Ben ick Godts lieven soon,

 

Gheworden uws ghelijck.

 

Kan schoonheydt u vermaken,

 

Rijckdom oft edel bloedt,

 

wilt na mijn schoonheydt haken,

 

Die ben het hooghste goedt:

 

Gheen edelder men vond’

 

Oyt in des wereldts rond’,

 

Mijn liefde smaeckt soo soet.

 

Mijn onghemeten minnen,

 

welck my bevanghen heeft,

 

wilt neerstelijck versinnen,

 

Voor liefde, liefde gheeft:

 

wat ick voor u ghedaen

 

Heb, wilt wel gaede slaen,

 

Soo langh uwe ziele leeft.

 

Weynigh docht my te wesen,

 

Dat ick verdroegh de doodt.

 

Voor u Bruydt uytghelesen,

 

Dat deed de liefde groot:

 

Waer med’ ick nu verweck

 

V hert, en dat voorts treck

 

Tot in mijns Vaders schoot.

 

Hier sal ick u voorts houwen

 

Al van mijn huysghesin,

 

Met mijn ghenaede trouwen,

 

Mijn duyf, mijn Koninghin:

 

wel aen, laet varen dan,

[p. 60]

 

Dat u beswaren kan,

 

Mijn Bruydt welck ick bemin.

 

V herte wilt my schencken,

 

Met een gheloft’ daer by,

 

Wilt op mijn liefde dencken,

 

Houdt u van sonden vry:

 

My toch altijdt aenhanght,

 

Naer my altijdts verlanght,

 

Wenscht eens te zijn by my.