Bybelsche historie liedekens
(1655)–Anoniem Bybelsche historie liedekens–
AuteursrechtvrijLof-sangen ende Gebeden Des Ouden en Nieuwen Testaments
Op de Wyse: Broeders die nu geroepen zijt.Hoort al te samen een vermaen,
Wat wy in de Schrifture vinden staen,
Dat sal ick gaen verklaren
Op dat gy niemandt verdoemt,
| |
[pagina 87]
| |
Of u van geen wercken en beroemt,
Alsoo ons Lucas gaet openbaren,
En ons verklaren.
Twee zijnder gegaen in den Tempel hoort.
Om te bidden spreekt Christus, verstaet het woort
d’Een was een Pharizeus van dese,
Ende d’ander was een Publicaen,
Of een sondigh mensche soo wy verstaen,
Alsoo wy in den Evangelium lesen,
Recht van desen:
Den Pharizeus sprack dit wel bevroet,
Heere ick geve thiende van al mijn goet,
Ende heeft hem selven gepresen,
Ick ben Overspeelder noch Moorder quaet,
Als andere menschen obstinaet,
En heeft op den Publicaen gewesen:
Merckt wel op desen.
Maer eylaes den sondigen Publicaen
En dorfde zijn oogen niet opslaen:
Maer hadt met groot verlangen,
O Heer almachtig gebenedijt,
My armen Sondaer genadigh zijt,
En is rechtveerdigh uyt den Tempel gegangen
Tot Godt met verlangen.
Hier by maken wy een kleyn vermaen,
Dat niemant op zijn wercken sal staen:
Aen den Pharizeus neemt dit exempel,
Die hem opgeblasen gingh beroemen,
En wilde den Publicaen verdoemen,
| |
[pagina 88]
| |
Die daer achter lagh in den Tempel,
Neemt tot een exempel.
Hier gelt weth noch besnijdenisse pure,
Dan alleen een nieuwe Creature,
Als Paulus ons doet vermonden:
Den ouden Adam moet sterven met zijn nature,
Souden wy verrijsen seydt de Schrifture:
Onderdanigh zijn niet meer de sonden,
Tot geenen stonden.
Wat baet de schrifture gelesen fijn,
Als wy daer door niet gebetert zijn:
Hoe derven wy dat pont aenveerden,
Sy doen geen profijt tot eenigh termijn,
Dus wil hem naken d’eeuwige pijn,
Sy begraven ‘t pont in der aerde,
Kleen van waerde.
Iacobus die beschrijft ons bloodt,
Dat het geloove sonder wercken is doodt,
Maer het werck daer hy af wilt spreken,
Dat Godt van ons wilt hebben gedaen,
Dat wy weduwen en weesen sullen bystaen,
En den armen een handt toesteken,
In al haer gebreken.
Een schrift-geleerde wilt dit bevroen,
Sprack tot Christum wat sal ick doen?
Om in ‘t Rijcke Godts te komen:
Hebt lief uwen Heer en uwen Godt,
Voedt uwen naesten, dit ist tweede Gebodt,
Als u selven, het sal u vromen,
Sonder eenigh schroomen.
| |
[pagina 89]
| |
Den Schrift-geleerden sprack tot Christum fijn
Ick en weet niet wie mijn naesten mag zijn?
Hoort wat Christus gingh gewagen
Daer reysde een man van Iericho dit gelooft,
Naer Ierusalem daer hy werd berooft,
Van de moordenaers half doodt geslagen,
Sonder versagen.
t’Gebeurde daer naer in een korten tijdt,
Dat daer een Priester en een Levijt,
Den selven wegh quamen rijden:
Sy sagen hem aen maer zijn voor by gegaen.
Maer korts daer naer een Samaritaen
Wert ontsteken met bermhertigheden
Tot dier steden.
Olie en Wijn in zijn wonden goot,
En verbandt die uyt liefde groot,
En bracht hem op zijn peert sonder falen,
In de herberge heeft den Waert geseght,
Daer zijn twee penningen,
wat gy meer verleght
Als ick weder kome sal ‘t u betalen,
Sonder eenigh falen.
Christus vraeghde desen naer dien,
Wie magh den naesten zijn van dien?
Hy antwoorde Christo soo ‘t magh blijcken,
En sprack tot Christus saen,
Die daer bermhertigheyt heeft gedaen,
Gaet doet oock desgelijcken,
Sonder af te wijcken.
Princelijcke Broeders wilt verstaen
Christus by desen Samaritaen,
| |
[pagina 90]
| |
En soeckt hier anders geen exploten:
Want hy Olie der bermhertigheyt goot,
Als wy lagen gewondt ter doodt,
Heeft zijn bloedt vergoten,
Onverdroten.
|
|