De Boere-dans, of 't gezelschap na de mode
(1789)–Anoniem Boere-dans, of 't gezelschap na de mode, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 51]
| |
2.
Liefste Lief maekt geen benouwen,
Al gaet gy van myn bevrucht,
Wy zullen te zaeme Trouwen,
Laet daerom geen eene zugt:
Gaen wy buiten met ons beiden,
Klaegd aen niemand uwen nood,
Ik en zal nooit van u scheiden,
Maer getrouw zyn tot 'er dood.
3.
De arme Maegd liet haer bepraeten,
Zy was alzo zeer ontsteld;
Buiten de poort; langs de straaten,
Tot zy kwamen op een veld,
De tyd van Baren die kwam nader,
Toen sprak zy met woorden zoet:
Toond nu dat gy zyt de Vader,
Want ik hier verlossen moet.
4.
Toen zy was verlost van 't Kinde,
Toen sprak hy als een tiran:
Hy zy za hoer 'k zal u verslinden,
Gy zoud myn brengen in schand.
Hy nam een mes heeft haer doorstoken;
Zy riep zo menigmael o Heer!
Haer jonkhert dat is bezweken;
Zy viel dood ter aerden neêr.
5.
Maer toen zy niet meer konde spreken,
Nam hy 't Kindje by een been,
Heeft het zo mors dood gesmeeten,
scheurden 't aen stukken van een.
Hy zei nou vrees ik geen klaegen,
Begroefze beide onder 't zant,
| |
[pagina 52]
| |
Komt 'er iemand na haer vraegen,
Ik zeg zy is uit het land.
6.
Hy is weer na de stad getreden,
Nam zyn Vryster by 'er hand,
Hy zei: ik ben nu te vreden,
En zy is nu al van kant:
Laet ons Trouwen nu met lusten,
En gaen neemen ons plaizier,
Daer zy is zal zy wel rusten,
En zal nooit weerkomen hier.
7.
Zint Andries heeft hy het bedreeven,
Deeze moorden bydegaer,
Maer God heeft het hem niet vergeeven;
Drie dagen na 't Nieuwe–Iaer,
Kwam daer een Landman met zyn Paerden,
Hy zou gaen werken op het veld;
Groef het Lighaem uit 'er aerden,
Waer van hy zo zeer ontsteld.
8.
Og lieven Heer wat mag het wezen!
Riep deez' Landman, staet my by,
Hy was vol angst ende vol vreezen,
Vond het Kindje aen haer zy,
Aen stukken van een verslonden;
Den arme Man hy wist geen raed,
Ging de zaek terstond verkonden,
Aen de Edele Magistraet.
9.
De Heeren lieten haer vizenteeren,
Men bragt haer in de stad vol rouw;
Toen ordonneerden daer de Heeren,
Als dat men haer Begraeven zou,
| |
[pagina 53]
| |
Om te dragen na de aerde,
En te leggen in de grond,
't Doode Lighaem dat bezwaerde,
Regt daer deze Moorder stond.
10.
Maer die haer droegen ter aerde,
Zy konden niet verder gaen,
Hoe langs hoe meer dat het bezwaerden,
Tot zy bleeven stille staen,
De Moordenaer stond daer beneven,
Hy riep uit des herten grond:
O Heer wat heb ik doch misdreeven!
't Bloed sprong hem uit neus en mond.
11.
Zy hebben hem Gevangen genomen,
Gebrogt al voor de Magistraet,
Daer hy vol angste en de schroomen,
Bekende zyn vervloekte daed;
Over haer ik niet en treurde,
Maer 't is kwalyk van myn gedaen,
Dat ik myn bloed zo verscheurde,
Zonder Doopsel te ontfaen.
12.
Syn Vonnis dat wierd uitgesproken,
Dat hy sterven moest de dood,
En dat zyn Lighaem zou zyn gebroken,
Gerabraekt voor zyn foute groot:
Wat baet nu al myn ryke leeven,
Wat baet nu al myn groote schat?
Want ik moet Gerabraekt wezen,
En myn Lighaem op een rad.
13.
Oorlof gy Menschen algelyken,
Spiegeld u hier aen dit Lied:
| |
[pagina 54]
| |
En wild doch van het kwaede wyken,
Want het brengt u in 't verdriet;
Wild altyd den Heere vreezen,
Die daer leeft in 's weereldsplein,
Het is waerdig om te leezen,
Hoor Ionkheid in 't Gemein.
|
|