Beatrijs

[p. 16]

Oorspronkelijke tekst ^*aant.

Van dichten comt mi cleine bate.
Die liede raden mi dat iet late
Ende minen sin niet en vertare.
Maer om die doghet van hare,
Die moeder ende maghet es bleven,
Hebbic een scone mieracle op heven,
Die God sonder twivel toghede
Mariën teren, diene soghede.
Ic wille beghinnen van ere nonnen
Een ghedichte. God moet mi onnen
Dat ic die poente moet wel geraken
Ende een goet ende daer af maken,
Volcomelijc na der waerheide,
Als mi broeder Ghysbrecht seide,
Een begheven Willemijn,
Hi vant in die boeke sijn,
Hi was een out ghedaghet man.

Die nonne, daer ic af began,
Was hovesche ende subtijl van zeden.
Men vint ghene noch heden
Die haer ghelijct, ic wane,
Van zeden ende van ghedane.
Dat ic prisede hare lede,
Sonderlinghe haer scoenhede,

* De afkortingen werden cursief gedrukt; leestekens werden geplaatst voor de verstaanbaarheid van de tekst.

[p. t.o. 16]

 

Eerste bladzijde (verkleind) van het handschrift.

[p. 17]

25

Dats een dinc dat niet en dochte.

 

Ic wille u segghen, van wat ambochte

 

Si plach te wesen langhen tijt

 

Int cloester, daer si droech abijt:

 

Costersse was si daer,

30

Dat seggic u al over waer,

 

Sine was lat no traghe

 

No bi nachte no bi daghe ;

 

Si was snel te haren werke:

 

Si plach te ludene, in die kerke,

35

Si ghereide tlicht ende ornament

 

Ende dede op staen alt covent.

 

Dese joffrouwe en was niet sonder

 

Der minnen, die groet wonder

 

Pleecht te werken achter lande.

40

Bi wilen comter af scande,

 

Quale, toren, wedermoet ;

 

Bi wilen bliscap ende goet.

 

Den wisen maect si oec soe ries

 

Dat hi moet bliven int verlies,

45

Eest hem lief ofte leet.

 

Si dwingt sulken, dat hine weet,

 

Weder spreken ofte swighen,

 

Daer hi loen af waent ghecrighen.

 

Meneghe worpt si onder voet,

50

Die op staet alst haer dunct goet.

 

Minne maect sulken milde

 

Die liever sine ghiften hilde,

 

Dade hijt niet bider minnen rade.