Aria: Na lang op reis te zwoegen, streelt ons de zoete rust

[p. 1]

Aria.

Op een aangenaame Wys.

Na lang op reis te zwoegen,

Streelt ons de zoete rust,

Wat vreugd wat harts genoegen,

Streelt ons de zoetste rust.

Groet Kayron trotsche daken,

Zien wy hier in 't verschiet,

Met ligt dat wy zien blaaken,

Verdryft al ons verdriet.

Wy trotschen slaafsche Boeijens,

Ons hart bezwykt van schroom,

Laat onze traanen vloeijen,

By 't golven van den stroom.

Wy zien aan de Oosterkimmen,

Als flonkerend Diamant,

Den heil zal voor ons klimmen,

In het dierbaar Vaderland.

Geen dorre Lands gewesten,

Verschroeit zig hier te voet,

Den arbeid word ten lesten,
In deeze heilige weste,

Bekroont zig hier te voet.