|
| |
Tafel-lied.
Van de Vrye-Metzelaars.
Stem: Laat hore Fluyt Fiool en Lier.
1.
Wy drinken Broederschap in vreugt,
Met Liefde Blydschap en geneugt,
Dees Zinnespreuk eendragt maakt magt,
Nemen de Broeders wel in agt.
2.
Wy teren zonder overdaad,
En voeden in ons Hert geen kwaad,
Zonder gekyf, zonder getier,
Zyn wy het Accoord gelyk een Lier.
| |
| |
3.
De Gulde Leeuw werd hier verbeeld,
Ook zyn Wy daar uyt voort geteeld,
Want d'een is hier niet meer als d'aar,
Een Prins is maar een Metzelaar.
4.
Geen Trotsheyd nog geen Hovaardy,
Dulden wy Broeders aan ons zy,
Want yder is hier maar een Mens,
Zo Leven wy naar Hertenwens.
5.
Men spreekt hier van geen Kerk of Staat,
De Rede strekt ons tot een Maat,
Wy paren Konst en Wetenschap,
En laken d'ydele Zotte klap.
6.
Een Gullig Hert en Goet Verstand,
Is d'eerste Wet van ons Verband,
En die by ons niet zwygen kan,
Agten wy voor geen Eerlyk man.
7.
Noyt heeft een Vrye-Metzelaar,
Het gehym ontdekt aan Moer of Vaar,
Aan Vriend of Maagd, aan Vrouw of Kind,
Het Gemetzeld-Werk blyft Vast en Bind.
8.
Wy Broeders van deez' Vrye-Kunst,
Beloven malkander Hulp en Gunst,
Een Mag'ren Broeder maak men Vet,
Dat is by ons een Stale Wet.
| |
| |
9.
Wy zyn Getrouw, en ook Opregt,
Aan onze Broeders ryk of slegt,
Als ymand komt van ons in nood,
Gunnen wy hem het Werk en Brood.
10.
Wy Metzelen zonder Kalk of Steen,
En Breken zelden arm of been,
Wy Drinken zagt en Eten snel,
Zulk Kalk en Steen dat Metzelt wel.
11.
Wie ons niet Zoekt, die ons niet Vind,
Wy zyn van allerly gezind,
En schoon wy zwygen altemaal,
Verstaan wy ons in alle Taal.
12.
Toen Nimrod Bouwden tot zyn schand,
Kwam Spraak verwerring in het Land,
Toen leerde men een Stomme spraak,
Die wy nog spreken tot Vermaak.
13.
Wanneer den een om Kalk riep,
Den and'ren om de Bierkan liep,
Den Opperman wiert Stom en Doof,
Het Gereetschap lag 'er tot een Roof.
14.
Als dat Gebouw nu was verbrot,
Heer Nimrod keek gelyk een Zot,
Het begonne Werk lied hy daar staan,
En bood ons maar na Huys te gaan.
| |
| |
15.
Maar ag! wat was dat droevig naar,
Voor een eenvoudig Metzelaar,
Die Frans moest spreken die sprak Duys,
Zy kwamen als Beschonken thuys.
16.
Toen kwam 't Geraas, en het Gekyf,
Tussen de Metzelaar en zyn Wyf,
De Vrouw die sprak, Vend benje Gek,
Spreek Duys of houd u Dronken bek.
17.
De Man die dogt het Wyf is Zot,
En staken met malkaar de Spot,
Noyt konden die twee zig verstaan,
Als s' Avonds om naar Bed te gaan,
18.
De Bazen van dat Trots Gebouw,
Hadden daar over groot Berouw,
Want als zy kwamen om haar geld,
Wierd haar stokslagen toegeteld,
19.
Den eene Vloekten op zyn Maleys,
Den andere op zyn Portegys,
De Rekening kan geen Mens verstaan,
En dat is nog alzo voortaan.
20.
Die ons Gehym wild weten klaar,
Die moet zig maken Vry-Metzelaar,
Is het dat hy zyn Geld beklaagt,
Wel wynig wind die noyt en waagt.
|
|
Auteursrechtvrij