Apollo of Ghesangh der Musen

Sangh,

Wijse: Espritz qui souspirez.

ADieu schoonheden preuts vol sachte tooverijen,
Terwijl ick segh adieu, verhoort mijn droeve klacht,
’T is nu niet meer gheveynst, mijn doodt sal u belijen,
Dat ick mijn sterven soet, en ’t scheyden bitter acht.

Adieu Godlijck ghesicht een oorsaeck van mijn ende,

Dat om mijn heete vlam te koelen tranen schept,
D’ondanckbaer tranen gaen, mijn ziel blijft vol ellende,
Dit maeckt my ’t sterven soet, dewijl gh’er lust aen hebt.

Adieu ghebloosde mondt, daer in verscheyden woonen

Soo soetelieve reen, en daer ick uyt bespeur
De teghen-sangh van mijn bedroefde doodtsche toonen,
Daerom ick deur ’t adieu meer als om sterven treur.

Adieu handen die bindt met onghemeene banden,

Mijn handen, ooghen, hert, mijn leven en mijn spraeck,
Die al mijn vryheyts vreucht in slavernije spanden,
Waarom ick in’t adieu mijn leven oock versaeck.

Adieu verheven stem, vermoghend’ om t’ontsteken

Van harde rootsen hardt den alderhardtsten hoeck,
Hoe is dees lieve lust mijn hert dus hardt ghebleken,
Dat ick den sachten doodt voor ’t bitter scheyden soeck.

Adieu Ivooren hals daer ick mijn laven hoopte,

Dewijl ick sterven moet weest my soo veel te wil,
En graeft beneen u borst het hert dat ghy soo noopte,
Soo siet ghy dan hoe soet dat my mijn sterven vil.