't Amsteldams Minne-Beeckie

Op nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen

[p. 244]

[Ghelijck den dauw verspreyt]

Stemme: Zoo langh is 't Muysjen vry.

Ghelijck den dauw verspreyt
Op roose blaedtjes leydt,
Ghelijck de Sonne-schyn (voor wien het Roosje buyght)
De soete morghen dauw, van Roose bladen suyght.

Gelijck een blomepjen soet

Door Son en dauw gevoedt,
Een levendighe ziel in levens wellust brenght,
Wanneer sijn jeughdigh blos is met Kristal vermenght

Mijn zieltje wellust schept

Als ghy u Lipjes rept;

[p. 245]

 

Wiens root korael, myn lief! is als een roos die bloeyt

 

Waer op Kristalle douw van Hemels Nectar vloeyt.

 

Wat wellust kreegh mijn ziel

 

Als 't oogh hier op verviel;

 

Ik dacht, dat ick nu moght mijn Engel sonne sijn,

 

Ick zoogh mijn zieltje vol, op klipjes van Robijn.

 

Wat beeck stort soeter vloedt,

 

Als Heunich-beeckjen doet?

 

Die uyt een Hemels grondt de Nectar drupjes haelt,

 

En schietse op korael met wit Yvoor bepaelt,

 

Daer 't tuyschen van haer keel

 

(Veer boven het ghespeel,

 

Of stemmen in Musyck) tot vreuchd de Goden dwingt,

 

Wanneer haer lieve keel een minne deuntje zinght.