't Amsteldams Minne-Beeckie

Op nieuws bestroomt. Met verscheyde minne-deuntjes, en nieuwe ghesangen

[p. 109]

[Als Arituse moe quam van de jacht]

Nova.

Als Arituse moe quam van de jacht,
Wt het Stimphalis wout
Van Phebus straeltjen schier versmacht
Socht sy verflout,
Laeffenis te vinden by beeck of bron
In 't coel geblaes van Auras winden,
Door d'het der Zon.

2 Doen vondse een stille water-plas,

Heel claer gelijk een Cristal,
't Geen met groen lommeringh begroeit was.
Set van de wal
Een van haer voetjes, in 't koele nat,
En tot haer knietjen gaet sy soetjes
Tot leavingh wat.

[p. 110]

 

3 Hier mede was sy noch niet te vreen

 

Maer ley boogh en pijlen neer,

 

Ontgort haer, en treckt uyt haer cleen,

 

Sy hangtse weer

 

Aen de groene tackjens en treet gans bloot

 

Int beeckjen neer, speelt, swemt heel swackjens,

 

Denckt om geen noot.

 

4 Maer laes! Nerus dochter hoort een geruys

 

Wt de groent vande beeck,

 

't Geen haer vervaerde en baerde kruys,

 

Sy wiert schaemt bleeck

 

Naerde kant vliende, die sy was naest,

 

Soo haest sy Alpheum wierdt siende,

 

Vlucht sy verbaest.

 

5 Wt de gront riep hy met een heerse stem

 

Vlucht niet, vlucht niet mijn lief

 

Maer 't soete Nimphje was in klem,

 

Hy hem verhief

 

Wt sijn reviertje

 

Meent sijn begeer

[p. 111]

 

de blusschen, maer het soete diertje

 

Vlucht even seer

 

6 Heel naeckt, soo looptse geswind voor hem heen,

 

't Geen meerder ontsteeckt sijn brandt

 

Door 't aensien van haer schoone leen,

 

Door bosch meenich landt.

 

Hy haer naer vliende door bergh en dal.

 

Sy steets sijn schaduw voor haer siende,

 

Tot meer ongeval.

 

7 Godinne Diana, doet my doch bystant,

 

Roept sy al vluchtende voort,

 

Eer mijn Alpheia brenght tot schant.

 

Sy wiert verhoort,

 

Een Wolck comt drijven, die haer bedeckt.

 

Hy soeckt en roept hy wil daer blijven

 

Tot die vertreckt.

 

8 Toen wiertse benauwt, en van angst heel besweet,

 

Om dat hy daer hout sijn stee,

 

Sy smelte in haer traentjes heet

 

Van lieverlee

[p. 112]

 

S'een Fonteyn werde, Alpheum dit siet,

 

Verkeert hem weer tot mins volherde

 

In eenen vliet.

Wt is dit liet.