Amsterdams minne-beekje. Deel 1

Begaefde Catarijn,

Stemme: Courante la belle.

BEgaefde Catarijn,
Pronck van ons haven,

[p. 189]

 

Door al de gaven

 

Die in u zijn,

 

Die ghy met matigheyt,

 

En volle statigheyt

 

Gebruyckt naer waerdigheyt, recht soo 't hoort,

 

Waer door dat ghy bekoort

 

En treckt self de Goden tot u min,

 

Ja Venus stoocker

 

Sijn boogh en koocker

 

Die buyght ghy na u sin.

 

2 En mids de waerdigheyt

 

Van uwe leden,

 

En heusche zeden

 

Vol aerdigheyt.

 

My geven meerder stof

 

Tot roem van uwe lof,

 

Als mijn verstant (te grof) vaten ken,

 

Waer door dat ick beken

 

Dat mijn pen al te vermetel is geweest,

 

Yets te beginnen,

 

Daer hooger sinnen

[p. 190]

 

Om breecken haren geest.

 

3 Soo dan begaefde Maeght,

 

Heb ick gheschreven

 

Of yets bedreuen

 

Dat u mishaeght.

 

Verschoont het met bescheyt,

 

Denckt dat genegentheyt,

 

In plaets van mogentheyt zijn geweest,

 

Die u verstant en geest

 

Niet naer waerd maer na haer macht hebben vereert.

 

Doch niet naer wille

 

Maer om te stille

 

Mijn neygende begeert.

Begeert baert onrust.