Amsterdams minne-beekje. Deel 1
(1637)–Anoniem Amsterdams minne-beekje–
AuteursrechtvrijStemme: Hoe komt Brasilida, &c.
Keert soete Herderin,
Noch eens het Bosjen in,
| |
[pagina 102]
| |
Daer ghy te voor // mijn gaeft soo dick gehoor,
Waer dat het groene gras
Doen van getuyghen was,
Ja 't soet geboomt // en 't beeckje datter stroomt.
Soo dat de straeltjes van boven neer
Deden de kuyrtjes // en soete spruytjes,
Op ryse weer.
2 Daer ons vermoeyde lust,
De soet heyt had gheblust.
Met soetigheyt // hebt ghy my weer geseyt
Siet eens het soete lof,
Vraegter noch kennis of,
En 't pluymgediert // rondom ons rust-stee swiert.
De dertle muskens hupp'len van vreucht,
En 't gayle duyfje // steeckt op zijn kuyfje.
En is verheught.
3 Sachmen doe met Goddin?
Ontvoncken uwe min?
Een bloosje root // stracx op de kaeckjes schoot.
En door u aders joegh,
(Waer van mijn polsje sloegh,)
| |
[pagina 103]
| |
Het purper bloet // Dat mijn steets leven doet.
Soo dat ick schier in koors bequam,
Die ghy met lusjes // (en soete kusjes)
My weer ontnam.
4 Vlucht ghy dan soete Meyt?
Neen, hebt medoogentheyt,
Denckt om de vreucht // die u en my wel heught.
Hoort hoe de tack en blaen
Door 't rus'len doen verstaen
De voor'ge lust // tusschen ons tween geblust,
Dus Nymphje komt doch eensjes hier,
En laet de lonckjes weer zijn de vonckjes
Van 't minne vyer.
5 Dat in mijn jonge borst
Een vlam ontsteecke dorst,
Van min en smert // die ghy deelachtigh wert,
Soo hoop ick dat ghy weer
Sult seggen siet om neer,
Het kruyt en 't gras // geplettert gaeren was.
Waerom en boeten wy niet de lust?
Die doch soo lieflijck // en soo gerieflijck,
| |
[pagina 104]
| |
Ons heeft geblust.
6 Want saeght ghy Nymphje niet
Het geen wat soets bediet.
Dat in het gras // een Roos geplettert was?
Die stracx weer reees om hoogh,
Waer op een Bijtje vloogh,
En soogh het soet // waer van het leven moet,
En liet de and're Roosjes staen,
Maer koos de bladen, vol soets beladen.
(Verplet vergaen.)
7 Want doen wy samen soet,
Blusten de minne gloet,
Waer van het roosje root // wat vreuchts genoot,
Soo scheen de Bye terstont
Was me met liefd' gewont
Kreegh uyt de bloem
De soetheyt van mijn Roem.
Dus Nymphe komt en neemt mijn trouw
Ick sal met vlechten // ons zieltjes hechten,
Als man en vrouw.
P. Le Feber |
|