Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)

Harders klacht, Over ’t vertreck van sijn Beminde.

Stemme: O Gruselle, ‘k bid u toeft.

PHILIS waar vlucht ghy heen?
Ach! laet doch mijn gebeên

[p. 161]

 

Bewegen u, en doet my geen meer pijn:

 

Want sonder u, als snuw, ick heel verdwijn,

 

Siet doch aen, soete Meyt,

 

Wat is u slaef, soo ghy niet gunstigh zijt:

 

Maar soo ghy loont, hy sal gedencken

 

Aen de vrientschap groot.

 

Die hy van u genoot.

 

2   Van droefheyt barst ick uyt,

 

Soo ghy u hartje sluyt.

 

Wilt niet mijn Zon, verlaten gaen het Hoff,

 

Noch deez’ Rivier, daer ick songh tot u loff

 

Met u op d’ Echo soet,

 

Doen ghy mijn deelde lieve Nectar-vloet

 

Vol Ambrozijn, en uwe kaacken,

 

Daer ick nu met pijn

 

Moet van gescheyden zijn.

 

3   Adieu dan mijn Princes,

 

Ghy zijt een Moorderes

[p. 162]

 

Van mijne ziel, ‘k heb in min hert ghevoet

 

De lieve Min, door u ghesicht seer soet:

 

En sal tot aen mijn doot

 

Gedachtigh zijn, dat ick om in u noot

 

Myns levens ben, en oock doen blijcken

 

Dat ick geerne zyn

 

By de liefste mijn.

 

P. W.