Amsteldamse vrolikheyt

Vervult met Veel'erhande gesangen, en Nieuwe Voysen

[p. 165]

Daphnes verandering.

Toon: Moê gebaadt, lag ik, &c.

PHœbus, by een Boom, en Bron
Was in 't groen ter ne'er geseten:
Cupid' seyde, heeft de Son
't Wreede Pithon ne'er gesmeten?
Hy sal me'e van Cypres weten;
Sondt hy Pijlen op den Draek:
Draegt Diaen haer Boog voor Dieren,
'k Tors mijn schichten, om te stieren,
Niet tot rouw, maer vermaek.

2 Mits soo torst hy Iupijns Soon,
Die hy in sijn Daphne wonde:
Toen sprak 't Boefje, by de Go'on,
'k Weet hy voelt 't geen ik hem gonde.

[p. 166]

 

Maer de Maegt, die gantsch geen wonde

 

Voelde, vlood voor hem ras,

 

Langs de Bosschen (voor het kussen,

 

Welk Apol om lust te blussen

 

Socht) of s' een der winden was.

 

 

 

3 Peneus maekt haer tot een Boom

 

Van Heym wetende Laurieren.

 

Dies Apollo swoer, dat Room'

 

Al haer Helden souw vercieren,

 

Met dat Loof, en Feesten vieren.

 

Dat sijn Kooker, Lier, en Kruyn,

 

Souw' die Telgen eeuwig dragen:

 

Theben souw' haer Segen-wagen,

 

Vol besteeken als een ruyn.

 

 

 

4 't Dwergje, siende dat sijn pijl

 

Recht een Treurspel had gebrouwen;

 

Slaet sijn wieken, inder yl,

 

Na de schoonste aller Vrouwen,

 

Daer sy heerlijk sat t' aenschouwen,

 

Voor Tapijt van Mirts en Roos.

 

 

[p. 167]

 

Moeder riep hy, ach mijn schichten,

 

Zijn die om de Trouw' te stichten!

 

Hoe quam 't dan dat sy 't niet koos?

 

 

 

5 Soontje, seydse, weest gerust,

 

Gy sult noch de grootste raken:

 

Hier me'e heefts' hem eens gekust,

 

Aen sijn lippen ende kaken,

 

Om haer seggen vast te maken.

 

Dus hy we'er met even graegt,

 

Menig hartje heeft doorschooten.

 

Wie heeft 't minnen oyt verdrooten,

 

Als de liefd' we'er gunste draegt?

J. Serwouters.