Amsteldamsche minne-zuchjens

op verscheyde nieuwe wijsjes, door lievende gheesten uyt ghestroyt

[p. 66]

[LEstmaal als Phoebus met glinstrigh gevley]

Stemme: Als Bocks-voetje.

LEstmael als Phoebus met glinstrigh gevley,
Sijn straalen,
Liet daalen,
Op d'aartsche valey,
Vond' ik Celadon
Ontrent d' oosterbron,
Het Bosje vervullen met droevigh geschrey.

2   Ick sprack Celadon, waer toe dit geclagh:

Hy schreyde,
En seyde,
Ach Clorido, ach!
'k En clage om niet,
Het grootste verdriet,
Comt my lacy! over: 't geen ymant, geschach:

[p. 67]

 

3   De Son van mijn Zieltje Cloriphilomeen,

 

Die wasten,

 

En plasten,

 

Aen d' Oever haer leen,

 

Mits comt 'r een gedruys,

 

Van Thetis gespuys,

 

En spoelden haer wegh: Haar droevigh geween.

 

4   Door d' Echo gedreven my stracks quam ter oor:

 

En gierde,

 

En tierde,

 

Heel schor in 't gehoor,

 

ô Droevigste dagh,

 

Die yemant oyt sach,

 

Waer in ick mijn Nimph so onnoosel verloor.

P. Dubbels, spe vivo:

Hoop baert troost.