De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser
(1736)–Anoniem Amsterdamsze gaare-keuken, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 78]
| |
Stem: O Holland schoon &c.
WAt baerd de liefde al droefheid,
Gelijk hier is gebleken,
Hoe dat een Koopmans soon met vlyt,
door liefde was ontsteken,
Al op een dogter jonk en schoon,
Lieftallig en fraey van persoon,
daer ging hy by uyt vryen,
En dese maegd verleyen.
Hy sprak de maegd met reden aen,
Og Lief komt mijn te baten,
ik ben om u in druk belaen
Ik sal u noit verlaten,
Komt mijn te hulp door liefde zoet,
ik ben een Koopmans zoon met goed
Genoeg om van te leven,
Lief wild mijn niet begeven.
Ik ben een teere jonge Maegt,
Ik heb niet als mijn eere,
daerom tot mijn geen liefde draegt,
Uw vader sou 't niet consenteren,
U moeder sou het niet toestaen,
dat wy souden te trouwen gaen
Gy soekt mijn te bepraten
En dan weer te verlaten.
Og neen mijn alderliefste vrou,
Ik zal u noit verlaten,
daer is een gouden Orlogie op trouw
Mijn Ouders sal ik wel bepraten,
daer is een brief al met mijn bloed
dat ons samen verbinden doet,
Te leven met verbleyden,
Tot ons de dood komt scheyden.
Ik neem u trouw en ben bereid,
om met u so te leven,
De Iongman was hier door verblijd
Heeft haer een kus gegeven,
Sy leefde samen met genugt,
De maget wierd van hem bevrugt
Hy gaet zijn Ouders vragen,
Om te trouwen met behagen.
| |
[pagina 79]
| |
Og mijn beminde vader vroom,
woud gy mijn laten trouwe
ik heb een dogter jong en schoon
gebragt in groote rouwe,
daer toe is sy van mijn bevrugt,
laet ons dog trouwen met genugt,
dan leven wy in eere,
wild het maer consentere.
Dat doen ik nu of nimmermeer,
dat gy de maegt sult trouwen,
U moeder dat ook niet begeer,
te trouwen so een vrouwe,
ik seg dat gy van stonden aen,
de maget sult verlaten gaen,
gy brengt ons geslagt in schanden,
gy moet na vreemde landen.
Syn ouders dwingen hem terstond,
Na Curasou te varen,
Og vader als het wesen moet,
Hoord dog na mijn verklaren,
laet dog mijn lief komen aen boord,
og vader mijn bede verhoord
Mijn hert dat schijnd te breken,
Laet ik mijn Lief dog spreken.
De vader sprak door u begeer,
Sult gy u lief nog spreken,
maer trouwen sult gy nimmermeer
Sijn hert dat scheen te breken,
Sijn lief die quam by hem aen boord,
de moeder was hier door verstoord,
Met groote nijd ontsteken,
Sy sprak ik sal het wreken.
Siet hier hoe liefd' ter herten gaet,
Van dese twee bedrijven,
adieuw lief ik sweer met'er daed,
Ik u trouw zal blijven,
Schoon dat mijn ouders ons scheiden doet,
'k sal haest weer komen met 'er spoed,
En leven dan in vreugden
Als twee liefjens vol deugden
Vaert wel Ionkman dan met'er spoed,
'k zal mijn daer op verlaten,
denkt dat ik draeg u vlees en bloed,
En liefde boven maten,
Ik sal u blyve seer getrouw,
Als een deugt en eerbare Vrouw
Eer 'k mijn eer sou verliesen,
liever sou ik de dood kiesen.
| |
[pagina 80]
| |
So scheyde dese twee van een,
hy is zo heen gevaren,
en liet zijn Lief zo in geween,
In droefheid en beswaren,
Sijn moeder hoorde dit gerugt
dat dese maget was bevrugt,
Met nijd was zy ontsteken,
En dogt ik zal het wreken.
De moeder kogt een jonkman om,
om de dogter te bedriegen,
op dat haer Soon op dese Blom
niet meer en sou verlieven,
't geschiede in een korten tijd,
dat die Ionkman door sno prakrijk,
dees dogter quam verleyen,
om uit pleisier te tyen.
Als hy de maegt had uyt de stad,
Zo ging hy haer schofferen,
Zy aen hem om genade bad
en wild mijn niet onteeren,
neemd liever mijn leven met spoet,
Eer gy mijn schande aen doet,
Wild mijn hert afsteken,
Om u gemoed te wreken.
Klagen en smeken was om niet,
het mogt'er al niet baten,
en doe sijn wille was geschied,
so ging hy haer verlate,
de maegt berst met dees woorden uit,
rijd weg rijd weg jou snoode guit,
de moeder ging hy 't verkonde,
hoe hy haer had geschonden.
De Maget nam terstond de vlugt,
sy vreesde voor de schanden,
daerom zo liet zy menig zugt,
Haer lief quam weer te lande,
Sijn ouders heten hem wellekom,
hy dogt te wesen bruidegom,
og Vader hoog verheve,
waer is mijn lief gebleven.
Ik weet niet waer zy is belant,
of waer zy is gebleve,
sy heeft gedaen een grote schant
boelagie heeft sy bedreve,
de zoon die ging met goed beleyd
en vraegt na 't regie bescheyd,
een buerman die 't hem zeyden,
waerom hy droevig schreyden.
De Zoon die wierd van liefden krank,
En moest de dood besueren,
de Moeder misten haer verstand,
de Vader ginger om treuren,
En zag
| |
[pagina 81]
| |
zijn vrouw in dese nood,
Dat sy moest sterven de dood,
O God wat zal ik maken,
Laet mijn de dood ook smaken.
De dogter kreeg een ziekte groot,
En quam van rouw te sterven,
d'ouders haer zoon weer t'huis ontbood,
Die spoedig aen quam swerven
En zo ras als hy daer t'huis quam,
Hy haestig na zijn lief vernam,
Maer 't bescheyt dat sy gaven,
was dat zy was begraven
Hy trok het hayr uit d'hersen,
En liet het graf doen open,
So ras als hy zyn Lief dood vand,
Heeft hy hem mee doorstoken,
En bleef so leggen op haer dood,
Door zijn uitstekende liefde groot,
En d'ouders ben te gare,
Leefden niet lang daer naere
Ionkheid neemt hier exempel aen,
En ook gy ouders meden,
Siet wat de liefde heeft gedaen,
En de hoogmoedigheden
gy ouders laet trouwen uw' kind,
Als zy door liefde zijn verblind,
Laet haer den Egt bekleden
so leeft gy stil in vreden
|
|