De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser
(1736)–Anoniem Amsterdamsze gaare-keuken, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 40]
| |
Op een nieuwe Voys.
ACh mijn Schoone, mijn Beminde,
Troost my in dees droeve staet,
Want by u is troost te vinden,
Die 't verstand te boven gaet,
Gy alleen kund mijn genesen,
En [verheu]gen mijn gemoed,
Hoe zoud gy dan bitter wesen?
Daer gy zijt het zoetste zoet.
Hoe zoud' gy my kunnen haten
Daer ik u zo trouw bemin,
Ik en zal u noit verlaten?
En noit stellen uit mijn zin,
Voor dat mijn de dood zal scheiden,
Eer verlaet ik u dog niet,
Aen hoord mijn klagen,
Aensiet mijn lijden,
Dat om uwent wil geschied.
Min die doet ons hert vercieren,
Doet het weigeren van het zoet!
Min die doet ons vlyen leeren,
En baerd ons veel tegen spoed,
Door haer uytgespannen netten,
Vangt zy ons in veel verdriet,
Zy is wreed en stelt ons wetten,
Maekt ons slaef als zy 't gebied.
Laten wy de liefde haten,
Vlieden wy dat groot gevaer,
Min die speeld by alle staten,
Menig grol zo droef en naer,
En u wreedheyd uitgelaten
Brengt veel Minnaers in gevaer
Laten wy de liefde haten
Vlieden wy dat groot gebaer.
|
|