De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser



[pagina 27]
Een aardig liedeken.
Stem: Alst begint. WY lagen voor dat Ried, met een Kompanje als vorssen, den oppersten Kapitijn Die wou niet mijn dorssen, Als den Hertog van den rein. Buiten in het Konings bos, daer lagen wy in de lagen, Soo digt gelijk een slot: Niemand kost daer door jagen, Of zijn beurs raekt kapot. Ik stal een Koopmans beurs, een goutbeurs van compriti, Haer naem was ti ta ta. De Heeren van de Iustitie, Meenden my te vangen dra. Monsieur de Villeroy, had zo een groot verlangen, Hy greep mijn by mijn borst, En meenden mijn te vangen Maer zyn degen was te bros. En is dat niet een zwaer verdriet, Dat sulke nobele vrouwetje, de schoonste dien ik zag Is het niet een duivels touwetje, Dat ik haer niet zoene mag. Adieu myn Lief adieu: en wild om myn niet zugten: den tyd is nu vervuld, Dat ik zal moeten hugten, 'k Belten het is myn eigen schuld. Oorlof gy Ionkmans al, die garen gaen pleisieren, Neemt liever een madam, Daer kanje by logieren, als by de hoertjes abondant.