De Amsterdamse gaare-keuken, met den blyhertigen op-disser

[p. 18]

Vryagie tusschen een Jonkman en een jonge Dogter.

Op een aengename Voys.

IOngmans trekt uyt'er muiten:

Gaet met u Lief na buiten,

Al in dat groene dal:
Daer de vogelen zingen al
En hebt gy een Liefje die u mind:
Siet dat gy haer hert verwind:
Wilt u niet lang veraen,
Doet als haar Vader heeft gedaen.

Ik ging my lest vermeiden:

Buiten aen een groen heyden,
Alleen op mijn pleisier
Want ik sogt een venus dier,
Daer vond ik een Meysje aen een kant,
Met blauw blommetjes in haer hand,
Doen ik dit wierd gewaer,
Voegden ik my straks by haer.

Ik zey mijn Engelinne,

Gy zijt die ik beminne
Mogt ik eens troost ontfaen,
Al mijn klagen was gedaen,
Mogt ik eens nemen mijn pleisier
Ik zon'er een deuntje na de swier,
Ag overschoon Ionkvrouw,
Ik schonk u terstond mijn trouw.

Ionkman al u flattratie,

Dat is maer om de gratie,
En om te winnen mijn hert,
Dan waer ik in druk en smert
't Is om te plucken myn bloemtjen teer,
Dan was het adieu mijn eer
En gy steekt u schuit van kand,
Dan bleef Cato in groots schand.

Hemel zal getuigen,

Hoe ik voor u zal buigen

[p. 19]

 

Mijn over schoon Godin,

 

Die ik als mijn ziel bemin,

 

Liever liet ik mijn doodslaen,

 

Als u te verlaten gaen,

 

'k Trok liever uit het land,

 

Als te brengen u in schand.

 

Ionkman houd op van klagen

 

Ik sal 't mijn Vader vragen,

 

Of het hem believen sou,

 

Om te wesen u Huisvrouw,

 

En toen ik by haer vader quam,

 

Met mijn alderliefste Lam!

 

Doen vraegde ik hem fijn,

 

Of het mijn huysvrouw mogt sijn

 

Den Vader sprak met eeren,

 

Sy is nog jonk en teere,

 

Maer ik ontsegse u niet

 

Brengtse my in geen verdried,

 

Ik wens u veel geluk daer mee,

 

Leeft met haer in peys en vree,

 

Tot dat gy zijt te saem,

 

Twee zieltjes in een lighaem