De Amsterdamsze gaare-keuken

[p. 70]

Een aardig voorval van een Dienstmaagd en een Trompetter.

Stem: Van de Quezel.

WIe heeft zijn leve, Zulk een klugt gehoort, Als ik zal geven, Te kennen regte voort, 't Is van een aerdig dier, Die veel nam haer plijzier, Met haer Vrijer wilt weten, Als haer meester en vrouw, Waren ten eeten.

Zij was woonagtig Alhier in deze stad, Bij een heer magtig, Voorzien van gelt en schat En diende lange tijd Bij hem voor een dienstmeid; Niemand wist van haer streken, Of van haer snoo verleid, Zo 't is gebleken.

Zij had een Vrijer, Dat een trompetter was, Een brave strijer, Die haer veeltijds genas: Als 't hek was van den dam, Zo liet dit zoete Lam Hem zagjes binne komen, Dan was het al vetpot, Daer was geen schromen.

Daer wierd gedronke Lekker wijn brullee En braef geschonken, Chocolaet, Koffij en Thee; 't Was lief nog eens gekust, Volbrengt mijn minnelust Gij kund na u begeeren, Al wat u hertje lust, Maer commandeeren.

Hij speelde zagjes met zijn Trompet-marijn, Schier heele nagjes, Wie zou 'er dood voor zijn,

[p. 71]

 

Dat ging bijzonder zoet, En 't was van 't heerschaps goed, Daer zij haer buik mee vulden, Daer zij zo menigmael Zamen van smulden.

 

 

 

Maer ach! de drommel, De zaek raekt heel verbruid, Want ziet de bommel, Begon te breke uit! Haer rokjes wierde kort, Men weet niet wat 'er schort, Het water ging haer quelle, Dat meenig jonge Meid, De buik doet zwellen.

 

 

 

Men was verwondert En wist niet wat 't beduid, Niemand en kon 'er, De zaek regt krijgen uit, Al haer roepen dat was, Ik ben niet wel te pas; Och! och! mijn buik en dermen, Dat doed mijn jonge Maegd, zo droevig kermen.

 

 

 

Men liet ontbieden, De Iuffrouw haer Cousijn, Het moest geschieden, Het Meisje bleef vol pijn, Dat was een goed Doctoor, Die zei tege Sinjoor, Men zou was 't zijn begeeren, Dees lieve zoete Maegd, eens zagt blisteeren.

 

 

 

Maer laes, och armen! Dat hielp zo veel als wind, Zy bleef al kermen, Dat zoete lieve Kind, Den Doctoor die bezag, Haer Water dat bij nagt, Vergaert was, Wie zou dromen? Sprak hij, dat hier een Kind, Zo ras sal komen.

 

 

 

Zonder ontfermen, Moest zij de deur straks uit, Daer hielp geen kerme; Nu ziet dees lieve Bruid Vast zonder Bruidegom, Hij ziet na haer niet om; Nu deed zij niet als krijten En moet in schand en smaed, Haer tijd verslijten.

 

 

 

Dienstmeisjes alle Hier word gij door geleert, Dat zulk een malle, Veel in droefheid verkeert; Weest trouw en heus van mond, Boud op een vasten grond, Zo word gij niet bedrogen, Als dees onnozele Maegd, Houd dit voor oogen.