De Amsterdamsze gaare-keuken

Den vermakelyke Kuiper.

Op een aangenaame Wys.

Lestmael ging ik myn wat vermeiden, Door een groen valey, Niet ver buiten de stad van Leiden, Door de Kalver Wey, Daer hoorden ik een Leeuweik zingen, Kweelende door de Lugt En hy zong van tiere liere, Luister na dees klugt.

Raed eens wat ik heb vernomen, Op het zelfde pas, Daer zag ik een Kuiper komen, Die riep luid en ras: Hoort gy Burgers ende Boeren, is hier niemand in? Die wat te kuipen heeft of te binden, Want ik heel aerdig bin.

Met een kwam daer een maegt aenlopen, Die riep goedertier Sy deed haer deurtje open, Kuiper hoort eens hier; Kunt gy wel Tonnetjes maken Regt op 't nieuw fatzoen? Sonder dat de duigjes kraken, Hey komt wilt u spoen.

Deze kuiper loos van zinne, Die sprak even stout,

[p. 27]

 

Waer mee zou ik beginnen, Ik en heb geen hout, Met zo wees zy hem een vaetje, Dat was op en toe, Met zoo'n naeuw en klyn spons gaetje, 't Boompje was uit de groe.

 

 

 

't Vaetje was van styve duigen En daer moest vuur gemaekt, Want het zou haest niet buigen, Het vaetje moest zyn geblaekt; Met zo teeg hy aen 't hoepeltjes binden, Regt na 't Meisjes zin En hy let zyn zwyndeltje druipen, Net het sponsgat in.

 

 

 

Den Kuiper al zyn leden, Waeren moe en mat Heeft zyn dissel gegrepen En zyn dryf hout strak, Met zo teeg hy aen 't hoepeltjes vatten, Regt na 't Meisjes zin, Die wel op haer eertje pasten, Zonder groot gewin.

 

 

 

Oorlof gy kuipers gezellen, Die gaen om avontuur, Om een vaetje te verstellen, By een Venus Creatuur; Houd u gereedschap scherp en vaerdig, Zo werd gy geagt, Als een kuiper hoog en aerdig En van groot geslagt.