Amoreuse liedekens

[p. 142]

Een nieu Liedeken vanden Landt-Grave van Hessen,

Op de wijse alst begint.

EEn nieu Liedt willen wy zingen,
Een vrolijck heffen aen,
En zingen vanden Lantgraef uyt Hessen
Hoe dattet hem is vergaen,
Hy maeckte sich wijt ende breyt,
Om te strijden met de Vorsten bereyt.

Een Kapken dede hy snijden

Oft hy een Coopman waer,
Na Mentz ginck hy rijden,
Na Mentz die schoone stadt,
Daer woonde een weert hiet Hans vander Masen
Daer hy bescheyden sat,
Om te verhooren die nieuwe maren,
Wat den recht-dagh in hem had.

Die Heer gingh hem zadelen,

Sijn hooft dede hem so wee,
Hem docht in zijn zinnen
Of hy verraden waer,
al voor de Bisschoppen alle,
Al voor des Keysers Camer,
Te Mentz al in den Dom,
Daer slae hen sint Velten toe.

Van Mentz so ginck hy rijden,

Na Lubec die schoone stadt,
Al in de witte Swane
Daer hy te Herbergh zat,
Hy maeckt sich wijt en breyt,
Om te strijden met de Vorsten bereyt.

Al in dat selve weerts-huys

daer was een jonck gesel,
die kende den Lant-graef van Hessen
met zijn bruyn ooghen wel,
Heer Weert tapt ons den besten,
Hier is den Land-graef van Hessen,
Het is den rechten man
Die't gelach wel betalen can.

Dat werden die Heeren van Lubeck ghewaer,

van stonden aen quamen zy daer,
zy groeten den Lant-graef van Hessen,
Met zijn bruyn ooghen claer.
Weest wellecom Landtgraef van Hessen:
Wy willen wat met u essen,
En schencken u den koelen Wijn,
Onverraden sult ghy zijn.

Wie ist die my daer kennet,

Ende my de kondtschap doet,
Ick hebbe so langhe ghereden,
Door menighe Vorsten lant,

[p. 143]

 

Gheenen Man en heeft my gekant,

 

Ick heb my selven ghenoemt,

 

Nu help my Godt hier van,

 

Ick ben een jonge Man.

 

 

 

Smorgens doet ginck dagen,

 

het daeghde de Vorst te vroegh,

 

In drie en dertigh uren

 

Reet hy nae Cassel toe,

 

al over de Lunenburger Heyde,

 

Die van Lubeck deden hem geleyde,

 

Sijn clipper liet hy staen,

 

Te voete moste hy gaen.

 

 

 

Doen hy te Cassel binnen quam,

 

hy hoorde de trom omslaen,

 

van Ruyters en Landsknechten,

 

Die soude men nemen aen,

 

Van Ruyters en Lands-knechten,

 

Met den Bisschop woude zy vechten,

 

Dat docht hem wesen goet,

 

Daer op so kreghen de Krijghslieden moet.