Amoreuse liedekens

Een oudt Liedeken.
[Ick wil te lande uyt rijden]

ICk wil te Lande uyt rijden,
Sprack Meester Hillebrant,
Die my den wech sal wijsen,
Te Barnen in dat Lant,
Zy zijn my onbekent geweest,
Zoo menigen langhen dach,
In drie en dertich jaren
Vrou Goedele ick niet en sach.

Wildy te Lande uyt rijden,

[p. 78]

 

Sprack Hertoch Abeloen,

 

Ghy vinter op der marcken,

 

Den jonghen helt is coen,

 

Ghy vinter op de mercken,

 

Den jonghen Hillebrant,

 

Al quaemdy onder u twaelven,

 

Van hem wordy aengerant.

 

Soude hy my dan aenranden,

 

Met eenen en velen moet,

 

Ick door hou hem zijnen bruynen Schilt

 

Ten doet hem nimmermeer goet,

 

Ick door slae hem zijnen Schilt

 

Met eenen Schermer-slach,

 

Dat hy't zijn Vrou-moeder,

 

Een Iaer wel clagen mach.

 

Dat en suldy niet ghedoen,

 

Sprack joncker Diederich,

 

Ick heb den Iongen Hillebrant

 

Met goeder herten lief,

 

Ghy sulter hem seere groete,

 

Al door den wille van mijn,

 

Ende dat hy u laet rijden,

 

Zoo lief ick hem mach zijn.

 

Al metten selven woorden,

 

Hy die groene gaerde op ran,

 

Tot in des marckes pleyne,

 

Hillebrant die oude man,

 

Tot in des marckes pleyne,

 

Daer hy den jonghen vant,

 

Wat doet den ouden grijsen,

 

Hier in mijn vaders lant.

 

Ghy voert een harnas louter,

 

Al waerdy eens Conincx Kint

 

Ghy maeckt mijn jonck herte

 

Met siende oogen blint,

 

Ghy sout tsoo heyme blijven

 

En houden u ghemack

 

Met eenen hubschen gheluyden,

 

De oude loech ende sprack:

 

Zou ick't soo heyme blijven

 

Ende houden mijn gemack

 

Van strijden ende van vechten,

 

Daer is my af ghesaecht,

 

Van strijden ende van vechten,

 

Als op mijn hene vaert,

 

Dat segghe ick u jonghe Helt,

[p. 79]

 

Daer wert af grijs mijn Baert.

 

Den Baert sal ick u af rucken

 

Ende daer toe seere slaen

 

Soo dat het roode bloet

 

Over u wanghen sal gaen,

 

V Harnas ende u Schilt,

 

Moet ghy my gevende zijn

 

Ende blijven mijn ghevanghen,

 

Behoet Godt dat leven mijn.

 

Mijn Harnas ende mijnen Schilt

 

Daer hebbe ick my mede gheneert,

 

Ick en was noyt mijn daghen

 

Van eenen man ververt,

 

Zy lieten daer haer woorden,

 

Sy ginghen met Swaerden slaen

 

Wat sy daer bedreven,

 

Dat suldy wel verstaen.

 

Die Ionghe bracht den ouden

 

Eenen soo swaren slach,

 

Maer dat hy van al zijn daghen,

 

Niet so seer vervaert en was,

 

Sijn Paert dat spranck te rugghe,

 

Wel twintich voeten wijt,

 

Den slach die ghy daer sloecht

 

Heeft u gheleert een Wijf.

 

Soude ick van vrouwen leeren

 

Dat ware my groote schant,

 

Ick heb noch Ridders en Heeren

 

Binnen mijns Vader Lant,

 

Ick heb noch Ridders en Knechten

 

Al in mijns Vaders Hof,

 

Wat ick niet geleert en hebbe

 

Daer over leer ick noch.

 

Het quam soo dat den ouden

 

Liet neder sincken zijnen Zchilt,

 

Soo dat hy den Ionghen Hillebrant

 

Sijn swaert al onder ginck,

 

Hy nam hem in sijn middele

 

Aldaer hy smalste was,

 

Hy wierp hem neder te rugghe

 

Al in dat groene gras.

 

Soo wie hem selven aenden Ketel wrijft

 

Hy heeft gaerne vanden roet,

 

Soo hebt ghedaen ghy Iongher Helt

 

Hier tegen uwen wever spoet,

 

Spreeckt nu op u Biechte

[p. 80]

 

V Biecht-vader wil ick zijn,

 

Dat bistu vanden wolven

 

Genesen meucht ghy zijn.

 

Wolven dat zijn wolven

 

Sy lopen door dat wout,

 

Ick ben den Ionghen deghen

 

Geboren in Griecken stout,

 

Mijn Moeder hiet vrou Goedele,

 

Een Hertoginne fijn,

 

Ende den ouden Hillebrant

 

Dat is de vader mijn.

 

Hiet u Moeder vrou Goedele

 

Een Hertoginne fijn,

 

Was Hillebrant u Vader

 

Soo bistu die Soone mijn,

 

Hy schoof op zijnen Helme

 

Hy custen hem voor zijn mondt,

 

Nu danck ick Godt den Heere

 

Dat ick u sie ghesont.

 

Och vader lieve vader

 

Die wonden die ick u hebbe gheslaghen,

 

Wilt ick al mijn leven lanck

 

In mijnder herten draghen,

 

Nu zwijcht Soone stille

 

Der wonden weet ick wel raet,

 

Wy willen van hier scheyden

 

Godt sterckt ons op de vaert.

 

Nu neemt mijn ghevangen

 

Alsmen een ghevanghen doet,

 

Vraghen u dan de Luyden

 

Wat Man dat ghy daer voert,

 

Zoo suldy hun dan segghen

 

't Is een die quaetste Man,

 

Die oyt op dese werelt

 

Van Moeder Lijf ghewan.

 

Het viel op eenen Saterdach

 

Ontrent ter Vesper tijt,

 

Dat de Ionghe Hillebrant

 

De groene gaerde op reedt,

 

Hy voerde op zijnen Helme

 

Van Goude een Cransselijn,

 

Ende neven zijnder zijden

 

Den liefsten Vader zijn.

 

Hy voerde hem ghevanghen

 

Al sonder arghelist,

 

Hy sette hem by sijnder Moeder

[p. 81]

 

Boven haer aen haren disch

 

Sone wel lieve Sone

 

Dat geeft my al te vry,

 

Waerom ghy dese ghevangen

 

Hier settet boven my.

 

Moeder seyde hy Moeder

 

De waerheyt sal ick saghen,

 

Aen geender groender heyden

 

Had hy my nae verslaghen,

 

Het is Hillebrant de oude

 

De liefste Vader mijn,

 

Nu neemt hem in u armen

 

Ende hiet hem wellekom zijn.

 

Sy nam hem in haer armen

 

Sy kusten hem aen sijnen mont,

 

Nu dancke ick God den Heere

 

Dat ick u sie ghesont,

 

Wy willen van hier scheyden

 

Ende varen ins onse Landt,

 

Te Baren binnen der steden

 

Daer wy wel zijn bekant.