Een Aemstelredams amoureus lietboeck(1589)–Anoniem Een Aemstelredams amoureus lietboeck– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Vanden ouden Hillebrant. Ick wil te lande rijden, Sprack meester Hillebrant Die my den wech wil wijsen, Te barnen in dat landt Sy sijn my onbekent gheweest, So menighen langhen dach In drieendertich Jaren, Vrou Goedel niet en sach. Wildy te lande rijden Sprack Hertoch Abeloen Ghy vinter opter mercken, Den ionghen helt is coen Ghy vinter opter mercken, Den ionghen Hillebrant Al quaemdy onder v twaeluen Van hem wordy aen gherangt. Soude hy my aenranden, Met eenen euelen moet Ick doorhouwe hem zijnen schilt, Ten doet hem nemmermeer ghoet. Ick doorslae hem zijnen schilt, Met eenen schermer slach Dat hijt zijn vrou Moeder, Een iaer wel claghen mach [pagina 105] [p. 105] Dat en suldy niet doen, Sprack ioncker Diederick Ic heb den iongen Hillebrant Met goeder herten lief Ghy sult hem seere groeten Al door den wille mijn Ende dat hy v laet rijden So lief als ick hem mach zijn Al met den seluen woorden Hy die groene gaerde op ran Tot in des merckes pleyne Hillebrant die oude man Tot in des merckes pleyne Daer hy den iongen vant Wat doet dese ouden grijse Hier in mijns vaders lant Ghy voert een harnas louter Al waerdi eens conincx kint Ghi maect mijn ionge harte Met sienden oogen blint Ghy sout tso heyme blijuen Ende houden v ghemack Met eenen huepschen geluyde Die oude loech ende sprack. Soude ic tso heyme blijuen Ende houden mijn gemack Van strijden ende van vechten Daer is my af ghesacht Van strijden ende van vechten Al op mijn henen vaert Dat seg ic v wel ionger helt daer wert afgrijs my baert Den baert sal ick afrucken En daer tot zeere slaen, So dat v dat rode bloet Ouer v wanghen sal gaen V harnasch ende uwen schilt Moet ghy my geuende zijn Ende blijuen mijn gheuangen, Behoet God dat leuen mijn Mijn harnasch ende schilt, daer heb ic mi mede geneert Ic en was noyt mijn dage Van eenen man verveert Sy lieten daer haer woorden Si gingen daer mit sweerden slaen Wat zy daer bedreuen Dat suldy wel verstaen. Die ionge bracht den ouden Een so swaren slach, Mer dat hy van alle zijn dagen Nye so seere verscrict en was zijn peert spranc achter rugge wel twintich vademen wijt, Den slach de ghi daer sloget Heeft v gheleert een wijff: Soude ic van vrouwen lere Dat waer my grote schandt Ic heb noch ridders ende heren, Binnen mijns vaders landt Ic heb noch ridders ende knechten Al in mijns vaders hof Des ick niet geleert en hebbe Waer ouer leere ic noch. Het quam so dat den ouden liet neder sincken zijnen schilt [pagina 106] [p. 106] So dat hi den iongen Hillebrant Sijn sweert al onder ginck Hi nam hem in zijn middele Al daer hy smalste was, Hy werp hem neder te rugge Al in dat groene gras. Soo wie hem seluen anden ketel wrijft, Hy heeft gaerne vanden roet So hebt ghi gedaen wel ionghe helt Hier tegen dijnen wederspoet, Spreeck nu op v biechte V biecht Vader wil ick zijn Dats bistu vanden woluen Genesen moecht ghy zijn, Woluen dat zijn Wolven Sy lopen door dat wout, Ick ben een ionghe deghen Geboren wt griecken stout Mijn moeder hiet Vrou goedule Een Hartoginne fijn, Ende den ouden Hillebrant, Dat is den Vader mijn. Hiet v moeder vrou goedule Een Hartoginne fijn, Was Hillebrant dijn Vader So bistu die zoone mijn, Hy schoot op zijnen Helme, Hy custe hem aen zijnen mont Nu dancke ic God den Heere Dat ic v zie ghesont. Och vader lieue vader, De wonden die ic v heb geslagen Wil ic al mijn leuen lanc In mijnder herten dragen Nu swijghet soone stille De wonden weet ic wel raet Wi [willen] van hier scheyden God sterct ons op die vaert Nu neemt my gheuangen Alsmen eenen gevange doet, Vragen v dan die lieden Wat man dat ghi daer voert Soudy hem dan segghen Tis een die quaetste man Die oyt deser Werelt Van Moeder lijf ghewan. Het viel op enen Saterdach Ontrent der Vespertyt Dat den iongen Hillebrant, Die groene gaerde opryt Hy voerde op zijnen Helme Van goude een cranselijn, Ende neuen zijnder zijden, Den liefste vader zijn Hy voerde hem gevangen Al sonder argelist Hy sette hem by zijnder moeder Bouen haer an haren disch Soone wel lieue zoone, Dat gheeft my alte vry Waerom ghy dese ghevangen Hier settet bouen my. Moeder seyt hy Moeder, De waerheyt sal ic v sagen [pagina 107] [p. 107] Aen ghenender groener heyden // Had hy my na verslaghen // Het is Hillebrant die oude // Die liefste Vader mijn, Nu neempt hem in uwen armen Ende heet hem wellecoom zijn. Sy nam hem in haren armen // Sy custe hem aen zijnen mont // Nu dancke ic God den Heere // Dat ick v zie ghesont, Wy willen van hier scheyden Ende varen in onse lant Te Baren binnen der steden, Daer zijn wy wel becant. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij