Een Aardige en Vermakelyke Minneklagt.
Op een aengename Voys.
IK quam lest in Vrouw Venus Velde, Verbleyde daar my, Al in een Wey; Maar ik vond veel plyzier, By een Venus-Dier, Die ik daar zag, In 't krieke van den dag, fa la, &c.
Als ik dees Maget was genadert, Ik heb haar gegroet. Met mynen hoed, Aplona was in 't veld, Met een groot geweld. Die vlam der min Die trok een zoet begin, fa la, &c.
Ik nam dat zoete kind in myn Armen, Ik heb haar gekust, Met grote lust, En wat dat ik haar deê, Zy was wel te vree, Waar van myn heit Nog meer verhitsigt werd fa la, &c.
Met verlof aanhoord myn smarte, Schoonste Engelin, Die ik bemin, Myn zoete teere jeugd, Die springt op van vreugd, Om de eer te ontfaân Van met u ter Jagt te gaan, fa la, &c.
Den Avond begon te dalen. Ik nam myn afschied. Met dankbaarheid, Ik heb haar adieu gezied, Tot op een andere tyd, En adieu pleizier Adieu Vrouw Venus-Dier, fa la, &c.
En ik hebbe een Fles genomen, Om te drinken de smart, Al van myn hart, Sa Bacchus komt by myn, Schenkt maar bier en wyn, Om te laven myn dorst. Van myn verflaude borst, fa la.
Met verlof nog eens gedronken, Uit eene volle Fles, Al voor het lest, Men hoord de Trommel slaan, Men moet marcheeren gaan, Trekken uit Holland, En trekke na Duitsland, fa la
Aanziet ook de Harderinne, Trokken te Velden in, Heel bly van zin, Zy speelden op haar Fluit, Met een zoet geluit, En de Schaapjes fier, Sprongen met pleizier, fa la &c.
Zy verheugde haar bly van harte, Al in deze tey, t'Zaam in de Wey; Oorlof Jongheid, Al wie gy zyt, Neemt dan uw pleizier, Met een Meisje al zo fier, fa la, &c.
EYNDE.
Auteursrechtvrij
