Het Brabantsch Nachtegaaltjen bestaande in minneliederen, herders zangen, boertigheden en drinkliederen
(1654)–Jan Mommaert–
Auteursrechtvrij
[pagina 26]
| |
Stemme: Kits Alemande.
O Eenigh voedsel van myn jeught,
Fonteyn van myn gheluck en vreught,
Vrouw' van myn vryen will', Godinne,
Die ick meer als my selfs beminne;
Lief, op wie dat ick staegh, oft ick sit, oft ick stae,
Oft ick drinck, oft ick eet, oft ick slaep, oft ick gae,
Oft ick reys, oft ick ryd', oft ick vaer,
Oft ick spreeck, oft ick zwygh, oft ick dicht, oft ick schryf,
Oft ick rust, oft ick woel, oft ick loop, oft ick blyf,
Denck, altydt voor ende naer:
Seght waerom ghy my versmaedt,
En niet ghenieten en laet
| |
[pagina 27]
| |
Uwe jonste, daer ick soo naer trachte
By daghe en by nachte?
2. Hebt ghy niet langh ghenoegh 't beleydt
Ghesien van myn stantvastigheydt,
Vooghdesse van al myn ghedachten,
Waerom wildy my dan verachten?
Ben ick slim? ben ick scheef? ben ick lam? ben ick manck?
Oft te kort? oft te langh? oft te vet? oft te ranck?
Ben ick oudt? ben ick koudt? ben ick styf?
Oft te wys? oft te mal? oft te ruym? oft te nouw?
Ben ick geel? ben ick scheel? ben ick grys? ben ick grouw?
Wat let my doch aen 't lyf?
Ben ick oock mis-maeckt van le'en?
Te plomp oft boers van ze'en?
Wat belet doch, o Godinne, uwe sinnen,
Dat ghy my niet we'er wilt minnen?
3. Oft is 't om dat der Heeren Heer
Wt jonst u Ouders heeft wat meer
| |
[pagina 28]
| |
Met synen gulden dauw bereghent,
En met schat meer als myn gheseghent?
O Godin, die ick min, die ick eer, die ick acht,
Die ick vier, die ick dien, die ick volgh, die ick wacht,
Die ick kies, die ick keur, die ick vry,
Die ick lock, die ick lonck, die ick bid, die ick smeeck,
Die ick kus, die ick streel, die ick groet, die ick spreeck,
Die ick troost, die ick voegh, die ick vly,
Seght, sal dan het aerdsche goedt,
't Welck meest de menschen doet
In ghenuchten leven, en in rusten,
Nu beletten onse lusten?
4. O Lief, dat 's teghen alle re'en:
Dus seght u slaef niet langher Neen,
Op dat wy moghen met ons beyden,
Een volkomen leven leyden;
Soo vol weeld', vol ghemack, vol gheluck, vol gheneught,
Soo vol lust, soo vol rust, soo vol lof, soo vol deught,
| |
[pagina 29]
| |
Soo vol staet, soo vol baet, soo beleeft,
Dat noyt vrou met haer man, dat noyt man met syn vrouw,
Soo vol vreught en vermaeck, soo veel heyl door de trouw
Op d'aerd' ghenoten heeft;
Dus Schoone, maeckt een end'
Van myn bedroeft ellend',
En op dat wy moghen in vreughden leven,
Wilt my eens het Jae-woordt gheven.
5.Ick zweir u dat ghy dan met rust
Ghenieten sult uws herten lust:
Want wat myn Enghel kan vermaken,
Daer sal ick met vlyt naer haken;
Wat ghy pryst, wat ghy acht, wat ghy dryft, wat ghy mint,
Wat ghy wilt, wat ghy wenscht, wat u lust, wat u dient,
Sal ick oock wenschen staegh;
En we'erom wat ghy doemt, wat ghy haet, wat ghy schelt,
Wat ghy vliedt, wat ghy laeckt, wat u moeyt, wat u quelt,
Oock schouwen als de plaegh:
| |
[pagina 30]
| |
Uw' rust sal zyn myn rust:
En u blydschap al myn lust,
En om u met lyf en ziel' te vieren,
Sal ick al myn krachten stieren.
Gunst baert nydt. |
|