De Tweede Ronde. Jaargang 4
(1983)– [tijdschrift] Tweede Ronde, De–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 145]
| |
Vertaalde poëzie | |
[pagina 146]
| |
Verzen over de winterveldtocht van 1980
| |
1Kogelsnelheid wordt bij lage temperaturen
sterk bepaald door het karakter van de schietschijf,
de drang om zich te warmen in de musculatuur
van rompen, in het complexe vlechtwerk van spieren
bij de hals. Stenen liggen als een leger weerbaar.
Zijns ondanks klemt zich een schaduw aan de leemgrond.
De hemel is een warreling van witkalk.
Een vliegtuig lost zich als een mot op in die hemel.
Als de springveer uit een losgetornde divan
schiet een explosie op. Wars van de kraterring
vormt de bloedplas die de bodem niet meer inkan
als een schichtig melkvel zich een harde film.
| |
Иосиф Бродскиӥ
| |
1Скорость пули при низкой температуре
сильно зависит от свойств мишени,
от стремленья согреться в мускулатуре
торса, в сложных переплетеньях шеи.
Камни лежат, как второе войско.
Тень вжимается в суглинок поневоле.
Небо - как осыпающаяся известка.
Самолет растворяется в нем наподобье моли.
И пружиной из вспоротого матраса
поднимается взрыв. Брезгающая воронкой,
как сбежавшая пенка, кровь, не успев впитаться
в грунт, покрывается твердой пленкой.
| |
[pagina 147]
| |
2Het Noorden - herder, zaaier - drijft zijn kudde
zeewaarts, zuidwaarts en spreidt kou naar alle kanten.
Tsjoetsjmekistán. Een dal, in helle middagkoude.
Ontzet heft met een ruk een machinale olifant z'n
slurf ten hemel, van een zwarte muis geschrokken -
een landmijn in de sneeuw - en braakt kokhalzend
een brok uit, hij, die al zijn zinnen heeft gezet
op het verzetten van een berg, als eertijds Mohammed.
Sneeuw bedekt de toppen; het hemels magazijn
zendt hun te middag droge overschotten.
Bergen bewegen niet; hun onbeweeglijkheid
brengen zij over op de lichamen der doden.
| |
3Het zeurig zingen van de Slaaf, verweesd,
's avonds in Azië. Kleumend zoekt zijn draai
het menselijke rauwe varkensvlees,
gelegerd op de grond van 't karavanserai.
Mestkoek smeult, de voeten zijn verstijfd en
't ruikt naar lompen, naar 't vergeten badhuis.
Eender zijn de dromen, eender als de jassen.
Meer patronen dan herinneringen blijven.
In de mond de drab van veel hoera's.
Geprezen zij die voor zo'n twintig jaren
beschaamd door een abortus zijn gegaan
om 't vaderland die schande te besparen.
| |
2Север, пастух и сеятель, гоннт стадо.
к морю, на Юг, распространяя холод.
Ясный морозный полдень в долине Чучмекистана.
Механический слон, задирая хобот
в ужасе перед черной мышью
мины в снегу, изрыгает к горлу
подступивший комок, одержимый мыслью,
как Магомет, сдвинуть с места гору.
Снег лежит на вершинах; небесная кладовая
отпускает им в полдень сухой избыток.
Горы не двигаются, передавая
свою неподвижность телам убитых.
| |
3Заунывное пенне славянина
вечером в Азии. Мерзнущая, сырая
человеческая свинина
лежнт на полу караван-сарая.
Тлеет кизяк, ноги окоченели;
пахнет тряпьем, позабытой баней.
Сны одинаковы, как шинели.
Больше патронов, нежели воспоминаний,
и во рту от многих ‘ура’ осадок.
Слава тем, кто, не поднимая взора,
шли в абортарий в шестндесятых,
спасая отечество от позора!
| |
[pagina 148]
| |
4Wat houdt dat in - het zoemen van een dar?
Wat - het zoemen van een vliegtuigmotor?
Leven wordt al net zo moeizaam en zo bar
als 't bouwen van een huis uit wijnstok-loten
of 't opzetten van een geheel uit kaarten.
Niets beklijft: - verdwenen in een zucht
gedachten en gezinnen, huiselijke haarden.
Hoog boven puinhopen van een gehucht
de nacht. Druipend als petroleumbezinksel
koelt het ijzer af. De maan hult, bang
om te verdrinken in een laars die ergens slingert,
zich in wolken als in Allah's tulband.
| |
5Nutteloze lucht, niet meer door enig wezen
ingeademd. Stilte, lukraak neergevallen, van elders
ingevoerd. Leegte, die maar uitdijt als doordesemd.
Als er leven zou bestaan op een der sterren -
daveren zou 't applaus; met knipperende ogen
zou een artillerist voor 't voetlicht komen draven.
Vermoord worden is een naïeve vorm van doodgaan,
tautologie en aria voor papegaaien,
handwerk van een jeugd, die weer naar vaste wet en
vast van blik het leven vangt als vlieg in haar vizier,
van een jeugd, die slechts van horen zeggen
weet van bloed heeft, of door het maagdenvlies.
| |
4В чем содержанье жужжанья трутня?
В чем - летательного аппарата?
Жить становится так же трудно,
как строить домик нз винограда
нли - карточные ансамбли.
Все неустойчиво: (раз - н сдуло)
семьи, частные мысли, сакли.
Над развалинами аула
ночь. Ходя под себя мазутом,
стынет железо. Луна от страха
потонуть в сапоге разутом
прячется в тучн, точно в чалму Аллаха.
| |
5Праздный, никем не вдыхаемый больше воздух.
Ввезенная, сваленная как попало
тишина. Растущая, как опара,
пустота. Существуй на звездах
жизнь, раздались бы аплодисменты,
к рампе бы выбежал артиллерист, мигая.
Убийство - наивная форма смерти,
тавтология, ария попугая,
дело рук, как правило, цепкой бровью
муху жизни ловящей в своих прицелах
молодежи, знакомой с кровью
понаслышке или по ломке цепок.
| |
[pagina 149]
| |
6Stop je goed in, graaf in de molm van je matras maar fijn
een kuiltje en luister, zo verschanst, naar de sirene.
Een nieuwe ijstijd, - de ijstijd van de slavernij
kruipt op over de aardbol. Zijn morenen
vermorzelen staten en herinneringen, jurken.
De stem gesmoord, de ogen haast hun kas uitschietend,
worden wij tot toekomstige mollusken,
want niemand die ons hoort, als waren wij al trilobieten.
Het waait door sponningen, door gang en gat.
Draai om de schakelaar en krul jezelf maar op.
Ruggegraat en eeuwigheid gaan samen. Maar dat
geldt niet voor krullen. Uit kruipstand sta je niet meer op.
| |
7Hoog in de stratosfeer, vergeten door ons allen,
keft een teefje, dat uit een patrijspoort staart.
‘Hier Moppie! Over! Hoor je me, Aarde, Ballie?’
Balletje is beneden en heeft een evenaar.
Als halsband. Veld, ravijn en helling - met hun witheid
herhalen zij de witheid van de schedels.
Alle schaamrood ging in vlaggen zitten.
Onder de huisvloer, waar het ingesneeuwd is,
leggen, opgeschrikt als de reveille schettert
ook hanen eieren in een kleur door niets onteerd.
Als iéts al zwart wordt, zijn het enkel letters,
sporen van een haas, als door een wonder ongedeerd.
| |
6Натяни одеяло, вырой в трухе матраса
ямку, заляг и слушай ‘уу’ сирены.
Новое оледененье - оледененье рабства
наползает на глобус. Его морены
подминают державы, воспоминанья, блузки.
Бормоча, выкатывая орбиты,
мы превращаемся в будущие моллюски,
бо никто нас не слышит, точно мы трилобиты.
Дует из коридора, скважин, квадратных окон.
Поверни выключатель, свернись в калачик.
Позвоночник чтит вечность. Не то что локон.
Утром уже не встать с карачек.
| |
7В стратосфере, всеми забыта, сучка
лает, глядя в иллюминатор.
‘Шарик! Шарик! Прием. Я - Жучка’.
Шарик внизу, и на нем экватор.
Как ошейник. Склоны, поля, овраги
повторяют своей белизною скулы.
Краска стыда вся ушла на флаги.
И в занесенной подклети куры
тоже, вздрагивая от побудки,
кладут непорочного цвета яйца.
Если что-то чернеет, то только буквы.
Как следы уцелевшего чудом зайца.
1980 |
|