Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een seer vermakelijk Liedt van een Barbier en een Ionge dochter.

Stem: Lest in ‘t rijsen &c.

Lest sou ick my buiten wat gaen vermeide,
Maer toen ick quam omtrent het schoone Velde,
Daer moeten my een venus beeldt,
Die daer quam trede in de klaver-weyde,
Daer ick mijn by ginck voegen als een helt.

Ick groeten haer met vriendelijcke rede,

En sprack mijn lief waer gaet gy so alleyn?
Dat soete Kindt antwoorde mijn,
Ionghman ick gaen om mijn wat te vertreden,

[p. 57]

 

Als wel meer andere Dochters doen gemeyn

 

Ik sprack schoon Kindt magh ick de eer genieten,

 

Dat ick mijn met u vertreden mag,

 

Sy gaf myn stracks een soet gelach,

 

En ging mijn voorts dese re’en voor schiete,

 

Wat of ick naer soo een slecht diertjen sag.

 

Ick naderde dat Schoon-beeldt met verlangen,

 

En kreegh haer voort by haer sneen witter handt,

 

Sie toen gaf ick haer seer pleysant,

 

Een seer soet kusjen op haer roder wangen,

 

Toen gingen wy daer sitten aen een kant.

 

Den avondt quam, wy gaven ons aen ‘t rusten,

 

Met een soet vrolijck ende bly,

 

Ick voegde mijn toen aen haer zy,

 

Ten lesten kreeg dat schoon kint minne luste,

 

Toen sogt sy haer te vermaken met my.

 

Sie toen vroeg mijn die schoone fleur der Vrouwen,

 

Want voor handwerck dat ick toch bedreef,

 

Ick antwoorden haer seer beleeft,

 

Schoon kint ick ben een Barrebier getrouwt,

 

Voor u, en allen die my werck geeft.

 

Toen begon sy haer smert my te ontwenden,

 

Sy sprack Iongman ick heb een accident,

 

Dat mijn nacht en dagh doet torment,

 

Sy sprack Iongman jent,

 

Kunt gy mijn die verbinden,

 

Ick sou u wel beloonen pertinent.

 

Ick sprack schoon kint, ‘t en sal aen mijn niet feylen,

 

Ick maeckse stracks mijn gaet ysertje klaer,

 

Voorts doen ick tot haere wonde waer,

 

Toen maeckten ik mijn ree in korte wijke,

 

Want dat schoon kint dat was beladen zwaer.

 

Toen heb ik mijn hand-ysertjen genomen,

 

Ick peylde voorts haer wond op ende neer,

 

Siet toen sprack de Maget teer,

[p. 58]

 

Vriendt sachte meesters maken vuyle wonden,

 

Tast my vry aen gy doet mijn geen seer.

 

Als ik haer accident nu had verbonde,

 

En dat ick van haer sou nemen mijn keer,

 

En sprack Iongman sit dogh wat neer,

 

En sprack ik heb u Olie wel bevonden,

 

So ‘t u belieft verbint mijn noch een keer.

 

Ik sprack ik mag mijn Olie niet verslinden

 

Want siet mijn Olie is seer kostelijck,

 

Dat sey ik haer seer vriendelijck kindt,

 

Ik magh u maer tweemael daegs verbinden,

 

Komt morgen weer mijn dienst is u bereydt.

 

Siet toen heb ik mijn af-scheyt voort genomen,

 

Van dese Venus ende mooye meyd,

 

Sy betaelde mijn toen met vlijt,

 

Also ben ik van dat schoon kint gekomen,

 

Ick seg adieu tot op een ander tijt.