Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een t’samenspraeck tusschen een Ionghman en een Ionge Dochter.

Stemme: Aurora.

Diana mijn over schoone fleur,
Liefste bloesem soet van geur,
Ick bidd’ u doch eens veur,
En verhoort u Serviteur,
Lief ontwaeckt,
Op dat ick by u raeck;
Ick versoeck u Lief, mijn vriendin,
Uyt suyver min,
Ick kom by u in eerbaerheyt,
Soete Meyt:
Komt met vlijt,

[p. 34]

 

Wilt toch toone,

 

Lief mijn schoone,

 

Dat gy my gestadig zijt.

 

Wel wie of dat wesen magh,

 

Die my stort sijn minne-klagt,

 

Ick en ken niemant by nacht,

 

Wilt gy my sprecken komt by dagh,

 

Mijn vriendin.

 

‘t Is Philiander die u mint,

 

Lief wilt mijn doch ten antwoorde staen,

 

Hoort mijn vermaen,

 

Gy zijt de geen daer ick om kom,

 

Waerde blom,

 

Vol van roem,

 

Laet ons paren,

 

Met malkaren,

 

Maeckt mijn doch u bruydegom.

 

Monsieur gy zijt wel ter tael,

 

So ick hoor u zoet verhael,

 

Gy zijt geen kleyen Principael,

 

Maer maeckt u geen schandael,

 

Want gy zijt,

 

Een persoon van qualiteyt,

 

Wat versoeckt gy een slechte Meyt,

 

Daer niet op leyt,

 

Gaet soeckt u fortuyn op het hof,

 

Want mijn stof,

 

Is te grof,

 

Vrijd de dame,

 

Hoog van fame,

 

So komt gy tot groote lof.

 

Liefste die men ziel gebiedt,

 

En versmaet mijn dienst doch niet,

 

Want moet ick u derven,

 

Ach so leev’ ick in zwaer verdriet

 

Liefdste mijn,

 

Laet ons vereenigt zijn,

 

Ach liefsten Lief mijn levens lust,

 

Stelt mijn in rust,

 

Komt doch u dienaer in ‘t gemoet,

 

Liefste soet, ach een gloet,

 

Hout mijn in banden,

 

En doet branden,

 

Als den salmander doet.

 

Komt doch liefste Maget reyn,

 

Spoey u weest mijn Medecijn,

 

Lief wilt mijn genadig zijn,

 

Loft mijn doch uyt dese pijn,

 

Want ghy seyt,

[p. 35]

 

Daer mijn hert en sin op leyt,

 

Mijn hert is op u vast gegront

 

Mijn Rosemont,

 

Gy speelt gestadig in mijn sin,

 

Engelin, die ick min,

 

Laet ons beyden,

 

Met verblijden,

 

Samen paren,

 

Mijn vriendin.

 

Monsieur neemt doch u af scheyt,

 

En set op mijn geenen strijt,

 

‘k Ben tot trouwen noch niet bereyt,

 

Kom eens op een ander tijt

 

Hoort Iongman,

 

Gy komt noch wel eensjes an monsieur

 

My doch verexcuseer,

 

Voor dese keer

 

Want siet ick ben maer een kint,

 

Lieve vrint,

 

U schoon praten, kan niet baten,

 

Smijt de grillen in de wint.

 

Lief moet ick dan so af staen,

 

Sonder troost van u t’ontfaen,

 

So won ick van stonden aen,

 

Dat my de doodt quam neder slaen,

 

Wrede hert, ach laet gy my in smert,

 

Adieu dan wreede stuere maegt,

 

Vals ende traeg.

 

Hoe komt dat gy my so verstoot,

 

In den nood, ick den doodt

 

Sal mijn halen,

 

Wijd doen dalen,

 

In het Graf door droefheyt groot.