Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een Nieu Minne Liedeken.

Stemme: Als ‘t begint.

Daer gincker een Meysje langs de kant,
Aen de klare vlisselinge,
Sy sou melcken in het Landt,
Daer haer Meesters Koeytjes ginge,
Luystert eens hoe ‘t haer verging,
Met so frisse Iongeling.

Desen Iongman quam by haer,

[p. 26]

 

Daer sy in de Wey ginck treden,

 

Goeden morgen boot hy haer,

 

Sy hem van gelijcke dede,

 

Meysje sprack hy soete dier,

 

Wat maekt gy so vroegh alhier.

 

Dese Maegt eenvoudigh was,

 

Gaf hem strack tot weder spraken,

 

‘k Soeck de vruchten van het Gras,

 

Daer men boter af kan maken,

 

En segh Beesjes geef wat vel,

 

Dat de Vrouw maeckt geen krackeel.

 

Dese Ionghman sprach haer vry,

 

En hy ginck hem doen betrachten,

 

Schoon kint seyde hy segt het my,

 

Goe zijn alle u gedachten,

 

Als gy ‘t Uyer al van de Koe,

 

Noyt met bey jou vingeren toe.

 

Hy haelden ‘t Uyer voor den dagh,

 

En hy liet het Meysje kijcken,

 

Doen sprack daer dat kint van min,

 

Magh ick ‘er mijn hantje eens over strijcken,

 

Ia sprack daer dien nobelen quant,

 

En hy gaf het in haer hant

 

Als sy dat Uyer langh genoegh,

 

Had beknoffelt en gestreken,

 

Doen sprack daer dat Kindt van min,

 

Ik heb het langh genoegh bekeken,

 

Toont mijn nou eens metter daet,

 

Hoe dat room of mellick gaet.

 

Gaet dan leggen in het groen,

 

Spreyt jou beentjes van malkander,

 

Wy en hebben geen Emmer van doen,

 

Want ick sie hier wel een ander,

 

Is het Emmertje wat behaert,

 

‘t Melckje is te beter bewaert.

 

Sy ginck leggen en ontfing,

 

Eerst met pijn daer na met lusten,

 

‘t Uyer al van dees Iongelinck,

 

Dat sy so menighmael kusten,

 

‘t Uyer ginck op en neer,

 

En haer Emmer heen en weer.

 

De Melck quam op ‘t laest so seer,

[p. 27]

 

Dat de Emmer is overloopen,

 

Doen sprack daer dat Kint van min,

 

Hoe kom ick so nat bedroopen?

 

Meysje sprack hy met een lach,

 

Dat het niet in jou Emmer en mach.

 

Hy haelden ‘t Uyer weer na hem,

 

En hy meenden ‘t werck te staken,

 

Doen sprack daer dat kint van min:

 

Wout gy so een fluppert maken?

 

Zo dan weer als een Iongman?

 

Gy moet daer noch een reys an.

 

Den Iongman liet haer dees bee

 

Niet ontseggen noch ontweygeren,

 

Maer als een fris jeugdig Heldt,

 

Ginck hy daer weer op steygeren,

 

Dat hem ‘t zweet brack uyt seer sterck

 

In het eynde van het soete werck.

 

Hy nam het Meysje by der hant,

 

En hy settese op haer beenen,

 

Toen sprack hy met verstant,

 

Om met Iongmans melck te speelen,

 

Als ik ‘er weer uyt melcken ga,

 

Iongman volgt mijn altijdt na.