Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy

Een nieu vermakelijk Liet

Voys: Suyckerde Mangelen met hopen.

Lestmael vryden ick een Diertje,
Door de krachten van de Min,
‘k Brande als een Salmander in ‘t vyertje,
Als ick maer docht op mijn Goddin.

2. So langh leefden wy in vrede,

Tot dat daer een ander Liefje quam,
Die my wat beter Caresseerde,
Doen scheyden ick van dat soete Lam.

3. Dan dronken wy reys een Bredaetje,

Ofte een frisse roemer Wijn,
Scholletjes te eeten, nootjes te kraken.
Dat moester voor mijn Liefste zyn.

4. Suycker de Mangeltjes met hopen,

Marsepeyntje en Mackrom,
Most ick al voor mijn Engel kopen,
Alles wat sy maer denken kon.

5. Ick heb so meenigen Ducaetje,

Al met dat Meysje gebracht deur,
Maer nu moet ick haer verlaten,
Sy kiest een ander Serviteur.

6. Ick mach mijn geltje wel beklagen,

Dat ick met het Meysje heb verteert,
Daerom sucht ick by nacht en dagen,
Dat ‘er mijn hertje nu so deert,