Hemelschen Parnassus-bergh, met verscheyde sang-dichten betuynt

XIX.

Stem: Courante la Reyne.

SInght lof, en glorie, victorie!
Godt gaet ons vertoonen het liefde-spel.

Komt menschen aenschouwet wel,

Ghy sult hier vinden in eenen Stal,

Een soet teer Kindt, dat u seer bemindt,

Schepper van ons al.

O stercke liefde, ô liefde,

Die Godt dwingt oock onder uw heerschappy.

Ghy leydt hem gelijck een Kindt,

[p. 45]

 

En maeckt hem door u streelen blindt,

 

Dat hy Mensch wort, en sijn Bloed verstort

 

Voor ons slaverny.

 

 

 

Maer kleynen Samson, ô Jesu,

 

Hoe heeft u de liefde aldus berooft,

 

Dat gy hier soo koudt, en bloodt

 

Moet in genade zijn van de doodt?

 

Waer is uw macht? liefde neemt uw kracht,

 

En brenght u in noodt.

 

 

 

Hy light in doecken gebonden,

 

Sa roept nu Philistijn' over hem.

 

Nu liefde heft op uw stem,

 

Gy zijt die Dalila, die hem bind.

[p. 46]

 

Dat den vyand slaet op hem de handt,

 

Siet hoe hyse wint.

 

 

 

d'Hel die moet swichten en beven,

 

Ja vreesen soo teer, en gewonden Kindt.

 

Al isset door liefde blindt,

 

Het sal den Philistijn verslaen,

 

Als die kleyn' hand breken sal den band,

 

En ons los doen gaen.