Geschenk voor Nederlands jufferschap

[p. 8]

Chloë's boezem.

Mijn Chloë schoon en welgedaan,
En voor de min gebooren,
Heeft in haar hoofd twee oogjens staan,
Die hart en ziel bekooren.

Haar koontjen, waar de roos op wast;
Haar mondjen noopt tot minnen;
Haar boezem tart het blankst albast;
Haar leest verrukt de zinnen.

De kleine Zephier speelt verheugd,
Al dartlend met heur hairen,
God amor zelfs, vervoerd door vreugd,
Rekt haar de zilvren snaaren.

Zy stemt: haar tedre melodij
Smeedt elk in liefde-boeijen,
Haar vingers zweeven als de bij,
Haar stem doet harten gloeijen.

De tedre Filomeele ziet
Hier stem aan schoonheid paaren,
Zij zwijgt, verrukt door 't godlijk lied,
En blijft verkwijnend staaren.

[p. 9]

 

Zij zwijmt, vervoerd door 't zoet geluid,

 

En viel - of 't zo moest weezen -

 

Op 't golvend zacht albast; waar uit

 

Die lieve toontjens reezen.

 

 

 

Zij ligt nog eens haar kopje in 't rond,

 

Voldaan, schoon zij moest sneeven,

 

Dat zij zo schoon een outer vond,

 

Voor 't einde van haar leven,

 

 

 

M.